We zijn al bijna een half uur onderweg. "Je bent echt traaag" zeg ik. "je bent ook niet de lichste" zegt Marouan geïriteerd. "Oh is dat zo?" zeg ik en ik spring van z'n fiets. Ik ren lachend weg. Marouan kijkt achterom en ziet dat ik wegren. "WOLLAH WACHT MAAR ALS IK JOU PAK!!!" roept hij en hij fietst achter me aan.
Ik ren een steegje in want hier kan Marouan me niet heel snel vinden. Ik hoor hem schreeuwen en schelden. Precies wanneer ik me wil omdraaien word ik tegen een muur aangeduwt. Door m'n angst durf ik diegene niet eens aan te kijken.
"oh jij" zegt diegene. Zelfs z'n stem kwam me bekend voor. "Wat doe je hier alleen? Weetje hoe gevaarlijk het hier is?!" zegt diegene weer.
Zodra ik omhoog kijk, zie ik z'n gezicht. Het was dezelfde jongen waar ik tegen aan knalde in de stad.
Voordat ik iets kan zeggen, komt Marouan aangerend. Hij trekt me weg bij de jongen en geeft hem een stoot. "MAROUAN!" Roep ik en ik duw hem weg. Marouan duwt me opzij en valt de jongen aan.
De jongen pakt Marouan vast en duwt hem keihard tegen de muur aan. Hij heeft Marouan vast bij zn keel. Marouan schopt de jongen in z'n buik zodat hij hem loslaat. Hij duwt de jongen op de grond en pakt hem vast bij z'n kraag. De jongen geeft Marouan vuisten maar het boeit Marouan niet, hij doet hetzelfde terug. De jongen probeert op te staan en duwt Marouan weer tegen de muur aan. Z'n hoofd kwam keihard tegen de stenen muur aan.
"Wat bezielt jou eh rare!? Zomaar val je me aan? ben je ziek in je hoofd?!" roept de jongen naar Marouan. "Dat moet ik aan jou vragen. WAAR HAAL JE HET LEF VANDAAN OM EEN MEISJE LASTIG TE VALLEN?!" roept Marouan en duwt de jongen weg. De jongen kijkt raar. "wollah heb je geestelijke beperking. Broer waar praat je over?". "Ben jij niet degene die haar de vorige keer op straat zomaar aanviel?" vraagt Marouan en terwijl hij kalmeerd. "Rare boy, met wie vergis je mij?" zegt de jongen. "Jongens kap gewoon, Marouan heeft je voor iemand anders aangezien. Het spijt hem" zeg ik tegen de jongen. Zonder iets te zeggen loopt Marouan weg.
"Trouwens, ik heet Issam" zegt de jongen en steekt z'n hand uit. Ik schud zn hand, "Chaimae" zeg ik en ik glimlach. "Mooie naam..". Ik voel dat ik een beetje rood word dus kijk ik snel weg. "Ehm.. Ik moet gaan" zeg ik en ik kijk hem weer aan. "Het is misschien een ongepaste vraag, maar voordat je gaat, mag ik misschien je nummer?". Ik twijfel maar ik besluit m'n nummer uiteindelijk wel te geven. Hij glimlacht, "ik spreek je nog wel". Hij knuffeld me. Ik glimlach en loop weg.
Als ik thuis kom zie ik dat niemand thuis is. Ik loop naar de keuken om te kijken of er iets te eten is. Er is wel maar ik heb geen zin, dus ik bestel pizza.
Ik plof neer op de bank en kijk op m'n telefoon. Ik zie dat ik 1 ongelezen bericht heb. Het is van Marouan.
"Sorry dat ik zo dom deed en die boy aanviel. Ik dacht gewoon dat hij je iets aandeed. Was bang dattie je zomaar zou doden ofs. Alsnog sorry"
"oke." reageer ik droog. Hij heeft me echt voor schande gezet bij Issam en dan denkt hij het goed te maken met een 'sorry'. Hij hoort sorry te zeggen tegen Issam, niet tegen mij.
Nadat ik m'n pizza op heb, besluit ik te gaan slapen. Ik heb ook voor Hicham over gelaten zodat hij me niet wakker maakt om voor hem te koken, zo een handicap is hij wel.
De volgende ochtend als ik aankom op school, zie ik zoals altijd de dames aan tafel zitten. We beginnen pas 3e dus we hebben alle tijd om bij te kletsen. Ik loop naar ze toe en groet ze allemaal met een kus. Ik ga bij ze zitten. Het valt me op dat Selin er niet is. Een kwartier later komt ze aangelopen. Met tranen in d'r ogen gaat ze zitten en staart ze voor zich uit. "Selin omg wat is er?" vraagt Beyza. "Niks.." zegt ze. Ik pak d'r arm en loop met dr naar de wc.
"Selin.. Wat is er.." zeg ik en ik laat haar los. Ze begint opeens te huilen, "Ik heb ruzie met Hakan" huilt ze. Zonder iets te zeggen sla ik m'n armen om d'r heen. "Wat is er gebeurd.. Als ik vragen mag". "Ik kon er niet meer tegen en vertelde hem dat ik hem miste en dat ik van 'm hield. Hij bleef grapjes erover maken en nam me niet serieus.." zegt ze en ze veegt dr tranen weg. "Ik werd boos op hem en schold 'm uit. Hij werd ook boos en toen kregen we ruzie.." zegt ze en ze barst weer in tranen uit. Het doet me echt pijn om m'n beste vriendin zo te zien. "het komt wel goed tussen jullie In Sha Allah" zeg ik en ik troost haar.
Een paar uur zitten we weer in de les. Ik ben er niet bij met m'n gedachtes. Ik denk heel de tijd aan Issam. Hij is echt een mooie jongen.. Mooie ogen, mooie lach, mooi haar. Ik glimlach door m'n eigen gedachte. Ik kijk even opzij en zie Marouan. Hij praat al de hele dag niet tegen me en hij kijkt me niet eens aan. Maar het boeit me niet eens dus ik kijk weer weg. Ik daal weg in m'n gedachtes over Issam.
Ik loop het school gebouw uit. We waren eindelijk uit. Ik zie opeens dat Issam voor de school staat. Ik twijfel eerst of hij dat is dus ik wacht even todat hij me ziet. Zodra hij z'n hoofd omdraait ziet hij me, hij glimlacht gelijk. Ik loop naar 'm toe. "wat doe je hier?" vraag ik. "ook halloooo" lacht hij en hij knuffelt me. Ik lach eventjes om 'm. "Ik dacht ik haal haar op van school en dan gaan we samen naar stad" zegt hij. "Als je niet mee wilt of als je andere planning heb is het niet erg". "Nee, het is een goed idee. Ik heb toch nooit iets te doen na school" zeg ik. "Dan mag ik dus vaker komen" zegt hij plagerig.
We zitten in de Mc Donalds. We kletsen bij en eten ons eten. Issam is echt lief en hij lacht om alles. Echt mooi om te zien.
Zodra we klaar zijn, staan we op en lopen we naar buiten. "Het is echt gezellig maar ik denk dat ik moet gaan.. Mn moeder zal zich zorgen maken" zeg ik en ik kijk hem aan. Het liefst blijf ik bij hem. "Oh.. Zal ik je brengen?" vraagt hij. Ik knik.
De hele weg naar huis praten we over van alles. Precies aan het begin van m'n straat stopt Issam met lopen. "Ik denk dat ik vanaf hier weer ga.. Je broer gaat me zomaar slachten" lacht hij. Ik lach om 'm. "Dankjewel dat je me hebt gebracht" zeg ik en ik knuffel hem. Ik twijfelde eerst maar Issam slaat z'n armen ook om mij heen. Hij ruikt zo lekker. "Maar Chaimae.. Voordat je gaat wil ik je alleen nog een klein dingetje zeggen.." zegt hij en hij laat me los. Ik kijk omhoog naar 'm. Ik zie dat hij twijfelt of hij het moet zeggen of niet. "Ik weet dat dit misschien heel raar klinkt.. Maar.. Je moet afstand nemen van Marouan.." zegt hij.
