Als ik eenmaal thuis kom, doe ik mijn jas uit en ook mijn schoenen. Ik loop naar binnen en plof neer op de bank.
Na het etentje met Issam hebben we alleen gelopen door de stad en gepraat, niks bijzonders dus.
Ik moet eigenlijk leren voor de toets die we morgen hebben. "Ik leer wel over 5 minuten" lieg ik tegen mezelf en ik kijk op mijn telefoon. Ik zie dat ik een paar berichten heb van de groepsapp van mij en de dames.
Selin in 'squad🌹': "a chaaaimaae wie was die boy na school, niet liegen dat je geen vriendje hebt!"
Beyza in 'squad🌹': "ja want we hebben je door hoor meid"
Esma in 'squad🌹': "Niet liegen over deze boy want ik zeg jou eerlijk hij was wel kk lekker"
Selin in 'squad🌹': "rt Esma"
Terwijl ik de berichten lees moet ik lachen om hun domheid. Hoe kunnen ze nou denken dat ik een vriendje heb? Ik in een relatie? Daar zie je mij niet in! Maar.. Het zou wel leuk zijn. Ik bedoel, Issam is een mooie jongen en ja ik ben niet lelijk ofss.. Wow.. De gedachtes die nu door me hoofd schieten heb ik al eerder gehad. Ik besef dat ik moet glimlachen om de gedachtes.
Gesprek met de dames:
Ik: "jullie zijn niet barkie. Jullie weten hoe ik ben ik zou geen vriendje nemen."
Selin: "HAHHA dat zei deze hoer Esma ook maar ze heeft rustig 2 vriendjes gehad"
Ik: "Ja maar ik ben geen Esma he"
Esma: "Hallo laat mij, verleden moet je achter je laten. Ik ga geen vriendje meer nemen, ik ga wachten tot huwelijk"
Beyza: "Esma je bent echt een grapjas. Stiekem droom je ervan dat Ali je vriendje word op een dag."
Esma: "Ik ga jou slaan he kk hoer, vergis mij niet met jou en Hakan"
ik: "ehm wow chill dames. Vergeet dit onderwerp, ik was gewoon naar Vapiano gegaan met Issam en toen naar huis. Niks bijzonders"
Selin: "Geef gewoon toe Chaimae. Of je vind m leuk of je hebt met m. We hebben je gewooon door"
Ik zucht en leg mijn telefoon weg. Ik ga lang uit liggen op de bank en staar naar het plafond. Het is stil in huis. Soms vind ik die stilte fijn. Zo stil. Zo rustig. Enige wat je hoort zijn je eigen gedachtes.
Ik pak mn telefoon weer en kijk op instagram. Ik like een paar dingen en stop met scrollen. Ik zie dat Marouan iets heeft gepost. Een foto met een tekstje.
"It's a bad religion
To be in love with someone
Who could never love you"
Ehm wow, vind Marouan iemand leuk? Serieus? Onze Marouan? De hartloze en egoïstische Marouan? Ik moet hardop lachen. Dat kan niet, ik geloof het niet eens. Misschien is het een domme grap.
De volgende morgen als ik de school in loop, zie ik dat ik heel vroeg ben. Dat is altijd het geval bij mij. Of ik ben TE vroeg of ik ben TE laat. There is no in between. Ik ga zitten aan de tafel waar we altijd zitten. Ik kijk naar de deur met hoop dat 1 van de dames nu naar binnenloopt. Ik zie dat Yasmin aan komt lopen.
Yasmin is echt een pracht van een meid. Ze heeft mooie bruine krullen en de uiteinde van haar krullen zijn blond. Ze heeft een mooie lichaamsvorm en ze heeft ook een hart van goud. Ze heeft ook een vriendje, Ilias. Als ik eerlijk mag zijn verdiend zij dat ook gewoon. De meestd dames met een vriend zijn zo egoïstisch en bekijken alles van slechte kant. Maar zo is zij niet, goede eigenschap. Alleen het nadeel van haar is, ze is 't zusje van Marouan.
"Haaay schaaatt.." Zegt ze geeft me een kus op mijn beide wangen en gaat tegenover me zitten. "Heyy.." zeg ik en ik glimlach. We kletsen wat bij en zonder dat ik er op let vult de aula zich met steeds meer mensen.
Na dat alle lessen voorbij zijn, pak ik mijn boeken en loop ik naar de uitgang van het gebouw. Onderweg komt Selin aangerend. "chaimaeee !!! Chaimae Marouan is aan het vechten met Issaaam!!" roept ze en ze pakt me vast. Zonder dat ik erop kan reageren trekt ze me mee. Zodra we buiten staan, zie ik inderdaad Marouan en Issam vechten.
Issam z'n gezicht zit vol met de blauwe plekken. Marouan gaat helemaal tekeer. Hakan probeerd Marouan op te tillen maar dat gaat moeilijk want hij werkt niet mee. Issam geeft Marouan ook een flink paar stoten. Hij geeft Marouan een laatste stoot. Gewoon zo hard dat Marouan bewusteloost raakt. Een paar mensen laten een gil. "ISSAM!!!!" roep ik keihard. Ik voel zoown erge woede in me.
"WAT DENK JE DAT JE WEL NIET DOET HE?! KIJK WAT JE DOET! BEN JE ZIEK?!" schreeuw ik keihard. "hij verdiende dit" zegt Issam en hij loopt boos weg. Ik kijk hem achterna. Ik ren uiteindelijk achter hem aan en pak zijn arm vast. "Issam, dit verdiende hij niet.. Waarom heb je dit gedaan?!" zeg ik en ik hou zn arm steviger vast. Met een ruk draait hij zich om en trekt hij zijn arm los. Ik kijk hem aan in z'n ogen en zie dat ze gevuld zijn met tranen. "Het spijt me.. Ik.. Ik wist niet wat ik deed. Ik had mezelf niet onder controle.." zegt hij zachtjes. Hij begint opeens te huilen. Ik weet even niet wat ik moet doen. Ik sla mijn armen om hem heen en ik voel zijn hoofd op mijn schouder. "Wollah hij ging tever.. Ik kon er niet meer tegen.." fluistert hij zachtjes door zijn gesnik heen.
En daar zitten we dan, op een bankje in het park. Het heeft een tijdje geduurd voordat ik Issam echt heb kunnen troosten. Hij huilde en vertelde me telkens opnieuw dat het niet zijn bedoeling was om Marouan bewusteloos te slaan. Ik vertelde hem dat het niet erg was.. Terwijl ik het natuurlijk erg vond. Toen ik Marouan zo zag, bewusteloos, gebeurde er iets in me. Ik weet niet wat het was maar ik was zo bang. Ik voelde woede en angst. Mijn gedachtes waren ook heel de tijd bij Marouan. Hoe zou het nu met 'm gaan?
"Ga je me vertellen waarom jullie hebben gevochten?" vraag ik kalm en rustig. Het liefst schreeuw ik helemaal tegen hem. "Het ging om jou" zegt Issam en hij kijkt me aan. M'n hard gaat echt tekeer, niet normaal. "Om mij?.." vraag ik en ik kijk naar mn handen. "Ja..".
Nadat Issam de hele ruzie had uitgelegd was ik naar Marouan gegaan. Hij vertelde dat Marouan me wou gebruiken, dat hij domme dingen wou doen en dat Marouan daarom opeens zo close deed.
Ik zucht en duw even die gedachtes opzij. Ik druk op de bel van Marouan z'n voordeur. Het duurt een paar minuten voordat hij open doet. Zodra de deur open gaat, zie ik Marouan. Maar dit is niet de Marouan die ik ken.
