Mafya Belası

....

Uyandığımda ayaklarımın ucunda köpeğim avcı ve yağmur kuşlarının sesiyle uyandım. Sonunda yağmur yağacak. Evet bugün sahada buluşucaktık ama malesef kuzenimin yurtdışına gitmesi lazımdı bu yüzden babaannemde onla gitmesi lazım kuzenimin uçak korkusu vardı çünkü. Benim için sorun değildi bu yaşta kendi başımın çaresine bakabilirdim. Giderken babaannem çok ağladı senide götüreyim dedi ama ben istemedim.Bizde o yüzden sadece ikimiz buluşucaz. O bana biraz mafya olaylarından bahsedecek
...

-Hey Kate !
-Max!
-Beklettiğim için özür dilerim.
-Sorun değil bende yeni geldim sayılır.
-İyi o zaman
-Evet.Ee??
-Heh mafyalardan bahsedicektik.
-Evet bana anlatacaktın.
-Peki başlıyorum.............
..
-Oo demek o kadar kötüler
-Evet
-Mesela biz böyle konuşuyoruz ya bizi duysalar naparlar.
-Hımm yani yakalamaya çalışırlar devamında naparlar pek bilemicem o zamanki kafasına bağlı.
-Tamam peki.
-Korktun mu?
-Yani birazcık korkutucu (kendimi güçlü göstermem lazım Kate sen güçlüsün) peki sen
-Bende ilk duyduğumda korkmuştum ama şimdi alıştım fazla korkmuyorum aslında..
-Max!
-Korkulcak bi şey olmadığını
-Max!
Sanki beni duymuyormuş gibi konuşmaya devam ediyordu
--..sonradan
-Max! Koş Max koş mafyalar.
-Nerdeler!!
Arkasina bakti uzun boylu biri sisman ve kocaman biyikli diyeri ciliz fakat ucuncusuyse badigart gibiydi.
-Kate kaç hadi çabuk!

Koşmaya başladık o kadar hızlı koşmuştuk ki durduğumuzda soluk soluğa kalmıştı.

-Max burası neresi?
-Bilmiyorum, bilmiyorum ama şundan eminimki burada saklandığımız sürece bulamayacaklar.
...
Gerçektende etrafa baktığımızda onlara dair bir şey yoktu
- Sen benim yanımda olduğun sürece korkmana gerek yok.
-Pekii.Senin ailenden birini arasak bi yardım etseler.
-Olmaz
-Niye?
-Onlar bana yardım etmez.Çünkü onlar benim gerçek ailem değiller.Onlar benim üvey ailem ve dışarıdan bakıldığında iyi gözükebilirler ama onların içinde olmadığın sürece anlayamazsın.

Yanılmışım.Kaderi benimle aynı gibi.

-Kaderimiz aynı sanki
-Belkide öyledir Kate.Hadi kalk eve dönelim bugünlük bu kadar aksiyon yeter.

Elini uzattı.Eli sıcacıktı.Sanki onun elini tuttuğumda güvendeymiş gibi hissettim.
-13 yıl sonra buraya bi daha gel.
-Nedenini sorsam.
-Gel işte. Saat 20:00 'da burda ol.
-O zaman ikimizde unutmazsak geliriz.
-Evet.
Cok cocukca bir sozdu ama olsun.