Aklıma Ne Eserse

Bölüm 7

Kalbim sıkışıyor. 

Yanımda birçok insan olmasına rağmen kendimi yalnız hissediyorum. 

Bazen soruyorum kendime ben insanlara ne yaptım? Neden benim canımı yakmak için ayrı bir hevesliler. Kalbimi biri tutuyor, yavaş yavaş bana acı çektire çektire çıkarıyor göğüs kafesimden. Sonra tam çekip çıkarttı bu acıdan kurtuldum diyecekken bırakıyor ve yine aynı işkenceye başlıyor.

Her sabah kalkarken kalbimi tutuyor gece uykunun huzurlu kollarına kendimi bırakacakken kalbimi bırakıyor. Her lanet olasıca gün bu düzene devam ediyor. Arada öyle bir zaman oluyor ki onun adı geçiyor ve kalbim kerpetenle sıkılıyor onun yüzünden!

Bazen mutlu musun diye soruyor çok sevdiğim insan. Aklıma ağlamaktan gözlerimin cayır cayır yandığı geceler geliyor. Fotoğrafları yırtmak isteyip kıyamayıp yerine koyduğum zamanlar.Ama o çok sevdiğim insanda benim yüzümden üzülmesin diye mutlu olduğumu söyleyiveriyorum. Otamatiğe alınmış iğrenç bir espri gibi.

"Mutluyum."