Shintaro Academy ON HOLD

S.A. Chapter 14 - Oplan: Make Sorry to Kimchi

Chapter 14 – Oplan: Make Sorry to Kimchi

G-Dragon’s POV

“Pwede mo syang kantahan while playing guitar. Yun bang Sorry Na. Ayus—“

“Puro kacornyhan yang nasa utak mo, Maido. Ge pa! Shapu ka pa!” Kenji.

“Di shabu yan. Sama kasi ng sama kay Van lately kaya ayan. Sus!” Taku.

“Ano ngayun? Kaibigan ko naman yung kutong lupang yun ah! Saka nagsalita ang di korni! Mukha mo Kenji!”

“Gwapo?”

“Oo nung panahin ni Ombak. Tumahimik ka na nga jan. Nag-iisip ako eh. tin—“

“Will you all shut the fuck up? Di ako makapag-isip ng maayos eh!” sigaw ko na ng di ko na matiis kaingayan ng mga gagong to.

Tumugil naman sila ng pagsasalita pero nakangisi.

“oh ano nanaman yang mga ngiting yan?!!! Nakakaasar na kayoo ha!” eh kasi parang nanunudyo.

“Seryoso sa paghingi ng sorry ah! Ayeyeee.” Tudyo ni Keji sabay pinalo pa ako sa balikat.

Sinapak ko sya . “Tangina nyo namang mga puta kayo eh! Nang aasar a kayo jan!”

“Ang skemafrog mo kasi!” Sabi ni Maido saka napatingin kami lahat sakanya.

“What the hell is Skemafrog, Maido Kerochan?!!” sabay sabay naming sigaw.

Nagshrug lang sya ng balikat. “I dunno. I just heard it from Van.”

Napa facepalm nalang kami.

“So ano na nga??” Soon.

Nagkibit balikat ako. “Ewan. Bahala na—Wait! Alam ko naaaaa!”

“Ano yun?”

Tumayo ako. “Chuwariwap boy, we are going to do the ‘Oplan: Make sorry to Kimchi’” sabi ko.

Nagkatinginan sila saka ngumiti.

Tumayo din si Maido saka nag pose ng ala superman. “TENTENEN! TENETENETENENEN!!”

“STOP IT!!” sabay sabay naming sigaw saka binatukan si Maido.

Kim Sahi’s POV

Dalawang araw ko nang di nakikita si GD. Narinig ko sa usapan nila Taku na may sakit daw. Buti nga sakanya. Mamatay na sana sya. Tsk wag nalang pala dahil baka wala na talaga akong maging acoompanist, kahit na magkaaway kami ngayun di ko naman sinabing din a kaming magiging accompanist. Gusto kong grumaduate at wala na akong choice kundi sya nalang dahil wala na akong nakitang iba… na mas magaling sakanya.

Eh kasi naman yun eh! Kasalanan nya kaya di kami nagpapansinan ngayun, kung kaya ako galit sakanya. Kung di ba naman sya tanga eh. Buset.

“Kim, how’s school?” bigla akong nabalik sa realidad ng marinig ko ang boses ng dad ko. Paglingon ko naka upon a din sya sa mesa at kumakain. I didn’t know he was there. -_-

Ano namang masamang hangin ang nasinghot ng tatay kong to at tinatanong ako.

“Wala.”

“Anong wala?”

“Wala. Nothing.”

“I know. I mean what’s happening with your studies?”

“Nothing nga dad! Walang nangyayare dahil walang kwenta yung skelahang yun. Puro mga barumbado yung nandun, di pumapasok mga teachers kaya wag kang mage expect ng kahit anong good news sa pag-aaral ko dahil wala kang maaasahan.”