Shintaro Academy ON HOLD

S.A. Chapter 31 - And He is back.

S.A. Chapter 31 - And He is back.

HIS POV

Huminga akong malalim. She almost caught me. Buti nalang naramdaman ko agad na may taong naglalakad papunta dito sa music room at nagulat ako ng makita sya. I didn't expect her to come here. Parang dinudurog yung puso kong matagal nang naging manhid sa sakit ng marinig syang umiiyak. I never saw her like that. Parang ang sakit ng nararamdaman nya ngayon para umiyak ng ganun.

Dahil ba yun sakin? Naaalala nya ba ako? Mahal nya pa ba ako?

Ilang araw ko narin syang sinusundan. Sa parking lot paalis na ako nun napansin kong dumadaan ang Van nila di ko sila makita kasi tinted yung bintana. Pero yung nakita nya ako during concert nagkataon lang na pinapanood ko sya ng makita nya ako. Umalis ako agad. Di ko sinasadyang magpakita sakanya. Gusto ko lang makita sya ulit matapos ang mahabang taon ng pagtitiis na malayo ako sakanya.

I've been waiting for her for a very long time and even if she's not mine anymore, I still can't get rid of her. I love her so much, thats why I fought to live.

Nung araw na mahulog sa bangin ang kotse di ko alam kung gugustuhin ko pang mabuhay o ano. rumiregister sa utak ko yung scenario na ikinakasal si Sahi kay Aki. Gusto ko nang mamatay nun, ipinikit ko nalang mga mata ko pero biglang nagflash ang napakasayang mukha ni Sahi na kasama ako.

"I'll fight mahal ko.." mga katagang naisip ko habang hinihintay kong bumagsak ang kotse ko. Nawalan ako ng malay ng makarinig ako ng napakalakas na pagsabog. Matagal bago ako nagising pero pinilit ko, nakikita ko si Sahing umiiyak, hinihintay ako.

Nagising ako at mukha ng isang matandang babae ang nakita ko.

"Gising ka na, apo. Indo! Gising na sya! Gising na sya!" sigaw nung babae. Hindi ko maipaliwanag yung sakit na nararamdaman ko. Hindi ko maigalaw mga binti ko.

Sila Mang Indo at Aling Soler ang kumupkop sakin ng mga araw na tulog ako at sila na din ang nagpagamot sakin. Si mang Indo ang nagligtas sakin ng bumagsak ang kotse ko sa bangin nasa paligid lang si Mang Indo nuoon at nangangahoy bago sumabog at magliyab ang kotse ko nakuha na ako ni Mang Indo at dinala sa bahay nila.  Ilang buwan akong nanatili sakanila hanggang sa isang araw..

"Gee.. How are you?"

Dumating si Ate Geda. Sinundo ako at pinaospital dahil hindi ko parin nagagalaw ang mga paa ko dahil sa pagkakaipit.

Iminabuti nalang naming itago kina Aki at Sahi na buhay pa ako dahil nagsisimula na sila ng bagong buhay sa Japan bilang mag-asawa. Kahit masakit sakin wala na akong nagawa. Itinago din namin sa mga tao dahil ang alam nila patay na si Gee D Shintaro. Tumira ako ng Korea para makapagpagaling ng tuluyan doon. I also did continued my studies there, nawalan ako ng direksyon sa buhay ko kaya sa mid ng pag-aaral ko di sigurado kung makakatapos ako pero ng mag tour ang Sakiro sa Korea, nabuhayan ako dahil kay Sahi. God knows how much I wanted to hug her that moment, masyado ko syang na miss to the point na umiiyak ako habang nakikinig sakanyang kumanta.

Natapos ako nagpag-aaral doon at nagtatrabaho sa isa sa mga company ng mga Shintaro. Ok na ang buhay ko, I can provide my own but I am not happy. I maybe survived from that accident but emotionally I'm dead.

Nang nalaman kong pupunta ang Sahkiro sa Pilipinas bumalik agad ako. Gusto ko sya ulit makita sa personal. Kahit man lang sa malayo masilayan ko ulit ang mukha ng babaeng huli kong mamahalin habang buhay. At ngayon nakikita ko sya sa malapitan. Nakatulog sa pag-iyak.

Tinawag ko ang guards para gisingin sya pero di ko pinasabing ako ang nag-utos. Habang malamyang naglalakad si Sahi palabas ng campus pinagmamasdan ko sya mula sa taas ng building. Ang tagal kong hinintay na makita sya ulit. Ang saya ko but at the same time nasasaktan ako dahil di ko man lang sya magawang makausap,lapitan, yakapin o halikan kahit gustong gusto ko.

Bigla syang huminto sa paglalakad. Naramdaman ata nyang may nakatingin sakanya agad akong umupo para di nya makita. Isinandig ko sa pader ang ulo ko at nagsimulang tumulo ang luha ko.

"Miss na miss na kita, Mahal ko.."

---

 Kim Sahi's POV

Ilang araw na kami rito sa pilipinas pero wala paring nagmemention sa pagbalik sa Japan. Di ko din naman nakikita si Xenji, di ko rin natatanong kay Akiro dahil nitong nakaraang araw nasa kwarto lang ako at natutulog, hinihintay na mapaniginipan ko sya. Palaging nasa isip ko si GD tong mga nakaraang araw dahil nga sa narinig ko sa S.A. Akala ko talaga andon sya, akala ko talaga makikita ko na ulit sya.

Napapansin ko ring nagtataka na si Akiro sa inaasal ko ngayon, di ko kasi masabi sakanya, pano ko sasabihin sakanya? Na nakikita ko si GD? NA nararamdaman kong anjan lang sya? Na narinig kong tinugtug nya ang mga kanta namin? Magmumukha lang akong baliw.

Biglang bumukas ang pinto ng kwarto kaya naman agad agad akong pumikit, di naman nya ako nakita.

Naramdaman kong umupo sa tabi ko si Akiro. Narinig ko syang bumuntong hininga.

"I know what you feel. I know how it hurts. Even if you spill it to me, I can feel it. I can see it." hinagod nya ang buhok ko na nasa mukha. "I'm sorry. Kung hindi dahil sakin baka magkasama parin kayo ngayon." huli nyang sinabi at lumabas na ng kwarto.

I opened my eyes. Why is he blaming his self?

--

Gee D Shintaros's POV

"Did she saw you?" tanong ni ate Geda. Umiling ako.

"No she didn't."

I told her about what happenned last week at the S.A.

"Good."

"Ate, why cant I see her? Why cant I talk with her? Wala na rin naman akong magagawa eh, kasal na sila. Wala rin akong balak guluhin ang buhay nila, I just want to talk to her. Tell her how much I love her."

"Exactly. Gee, by doing your gonna ruin everything. Sorry, Gee. I know how difficult this is for you but please, for our family? For them? For Sahi?"

Hindi ako sumagot. Ang sakit lang kasi.

Habang buhay nalang akong magtitiis ng sakit? Habang buhay nalang akong magtatago? I don't know. I guess I am starting to regret to have my second life.

---

A/N: I know I know. It's too short and yeah too short. Haha.