Arranged Future → YoonMin (ÇEVİRİ)

7 Public Transportation

Arranged Future

Yazar: inuko678

"Yine nereye gidiyoruz?" Yoongi kalabalık otobüste Jimin'in yanına oturduğunda sordu. Anında rahatsız hissetmeye ve olabildiğince çabuk otobüsten inmek istemeye başlamıştı, kalabalık insan gruplarının arasında olmaktan nefret ediyordu. Bugün güneş gözlüklerini taktığı için mutluydu, onların kendisini görünmez yapmasını umuyordu. Jimin'in omuz silktiğini hissetti, "Aklımda herhangi bir yer yok," sinsi bir gülümseme eşliğinde belirtti.

"Peki neden benim arabamla değil de otobüsle gidiyoruz?" büyük olan hafif rahatsızlıkla sordu, bunun için görünürde hiçbir sebep olmasa da nemli kapalı alan korkusu yüzünden kıvranıyordu. Jimin tekrar omuz silkti, "Yalnızca seni aşırı heyecanlanırken izlemenin eğlenceli olacağını düşündüm," şeytanca yanıtladı. Jimin görmüyor olsa da, Yoongi siyah, büyük çerçevelerinin arasından ona kötü bakışlar gönderiyordu, "Berbat bir erkek arkadaşsın Park Jimin," kafasını sallayarak söyledi, dizleri korku ve rahatsızlığın karışımıyla titriyordu, "Artık senden hoşlanmıyorum."

Jimin kafasını geriye atarak güldü, "Sadece şaka yapıyorum hyung. Önceden şehri keşfetmek için otobüse binerdim, şu anda yaptığımız şey bu," Yoongi'nin kaşları kuşkuyla yukarı kalktığında ekledi, "Eğleneceğimize söz veriyorum." Yoongi iç çekti ve isteksizce kendini sakinleştirdi, bugün yapacak başka bir şeyi yoktu ve bunu tekrar düşünmek için biraz fazla geçti çünkü otobüs az önce istasyondan kalkmıştı.

Bugünlerde sürekli yanında taşıdığı kamerasının mercek kapağını çekti ve pencereden gözüken dükkanların fotoğraflarını çekti. İlk toplu taşıma deneyimini fotoğraflarla belgeleyebilirdi. Durdukları her anda fotoğraf çektiğinden emin oldu, şehir yaşantısının otobüs camlarından bakıldığında daha farklı gözüktüğünü kabul etmeliydi. "Şimdiden eğleniyor musun, hyung?" Jimin merakla sordu, oturduğu koltukta iyice arkasına yaslandı, böylece erkek arkadaşının manzarasını engellemezdi.

Yoongi başıyla onayladı, "Bu ilginç," kamerasını kucağına bırakırken itiraf etti. Ardından otobüsteki diğer insanların fotoğraflarını çekmeye başladı, yolcular en az durduklarında çektiği manzaralar kadar ilgi çekiciydi. Ayrıca fotoğraflarının çekilmesini umursuyor gibi görünmüyorlardı, bazıları göz kırpıp barış işareti yaparak poz bile vermişlerdi.

---------------------------

Bir sonraki durakta Jimin erkek arkadaşını otobüsün dışına sürükledi. "Bakkal?" Yoongi kolunu genç olanın tutuşundan kurtarırken sordu. "Yiyecek bir şeyler istiyorum," Jimin içeri girmeden önce basitçe söyledi.

Yoongi dışarıda kalmayı seçti, sonraki otobüs için sırada bekleyen insanlar vardı ve onların ayakkabılarının fotoğrafını çekmek istiyordu. Hepsi birbirinden çok farklı gözüküyordu: numaraları, tarzları, renkleri ve fiyatları. Bakkalın dışındaki alüminyum masalardan birine oturdu ve yolun karşısındaki otobüs durağında bekleyen insanlarla, etrafı kuşatılmış dükkanların fotoğraflarını çekti. Şehrin bu tarafına daha önce hiç gelmemişti, manzara estetik açıdan çok hoştu. Soğuk, esintili hava ve yarı ılık güneş ışınları kendisini bir şekilde yenilenmiş gibi hissetmesini sağlıyordu.

"Sana sandviçle bir kutu meyve suyu aldım Yoongi hyung," erkek arkadışının yanında belirdiğinde genç olan söyledi. Büyük olanın yanındaki sandalyeye yerleşti ve kot pantolonunun sarmış olduğu poposu soğuk metalle buluşunca bir mırıltı çıkardı. "Niye burada oturuyorsun?" ellerini birbirine sürterken sordu, "Kışın ortasındayız." Söylediği her kelimeden sonra nefesini görebiliyordu.

Yoongi omzunu Jimin'inkine çarptırdı, "Yiyecek almak isteyen sendin. Bugün güzel bir gün, yalnızca sen geri gelene kadar havanın tadını çıkarayım dedim," kendini beğenmişlikle yanıtladı, sıcacık kabanı ve atkısının içinde fazlasıyla memnundu. Jimin suratını astı ama daha fazla şikayet etmedi. Yoongi'nin fotoğraf çekerken sandviçini yemeye çalışmasını izledi, erkek arkadaşını kendi dünyasındayken seyretmeyi seviyordu.

"Gördün mü, bu küçük gezintiye çıktığımız için mutlu değil misin?" gururlu bir göz gülümsemesi eşliğinde sordu, düşünmeden çıktıkları bu otobüs yolculuğunun iyi bir şey olacağını biliyordu. Yoongi sırıtma isteğini kovdu ve ifadesiz bir maske takındı, kabul etmek için henüz hazır değildi. Jimin'in haklı olduğunu ve ilk toplu taşıma deneyiminden daha fazla anıyı saklayabilmek için eve dönüş yolculuğu hakkında sabırsız olduğunu kabul etmek için hazır değildi.

Jimin genişçe gülümsedi ve yanağını Yoongi'nin koluna yasladı, "Hadi ama Yoongi hyung," oyunculukla erkek arkadaşının yanağını dürterken ısrar etti, "Jiminnie'ye gün boyunca ne kadar eğlendiğini anlat. Jiminnie'ye otobüse bindiğin için mutlu olduğunu söyle. Jiminnie'ye haklıydın, de." Yoongi kahkaha attı ve yüzünü uzaklaştırdı, "Park Jimin, üçüncü kişi ağzından konuşmayı kes, sinirlerimi bozuyorsun."

Jimin Yoongi'yi süper etkili dudaklarını büzerek yaptığı aegyosuyla vurdu, "Yani geldiğimiz için mutlu değil misin?" hayal kırıklığına uğramış bir ses tonuyla sordu, yakında istediği şeyi duyacağını biliyordu. Yoongi derin bir nefes aldı ve gözlerini devirdi, "Geldiğimiz için mutlu olduğumu ve eğlendiğimi biliyorsun. Haklıydın," gerç olanı dirseğiyle dürterken havalı bir şekilde kabullendi.

Jimin zafer kazanmışçasına gülümsedi, "Biliyorum, yalnızca bunu söylediğini duymak istedim," açıkça belirtti.

Masanın üstünde duran kamerayı aldı ve büyük olanın bugün çektiği fotoğrafları incelemeye başladı, "Vay canına, bunlar muhteşem. Gün boyunca kaç tane fotoğraf çektiğini düşünüyorsun?" onca fotoğrafın içinden bir tanesini yakınlaştırırken sordu. Yoongi omuz silkti ve erkek arkadaşıyla beraber kameraya bakarken cevapladı, "Bilmiyorum; belki 250 kadar, belki daha fazla." "Vay, bu harika hyung!" Jimin heyecanla söyledi, "bunlarla ne yapacaksın?"

"Düzenleyip bastırdıktan sonra bir fotoğraf albümüne koyacağım," Yoongi anlattı, bu fotoğrafları saklamak istiyordu. Jimin kalkmış kaşlarıyla erkek arkadaşına baktı, "Fotoğraf albümü mü?" inanamayarak tekrarladı, "Neden bir portfolyoya koymuyorsun?" "Bunu neden yapayım ki?" büyük olan kamerasını geri alırken karşılık verdi. "Böylece insanlar seni işe almak isteyeceklerdir," Jimin bu-da-soru-mu ses tonunda söyledi, "Eğer insanların seni bir fotoğrafçı olarak ciddiye almasını istiyorsan çalışmalarını bir yerlere koymalısın. Belki internette bir site açabilirsin, veya en azından bir Facebook sayfası."

"Whoa, whoa, ne zaman benim temsilcim oldun?" Yoongi kaşlarını çatarak sordu. "Babana şirketini devralmak istemediğini söylediğin zaman," Jimin koyu saçlarını kapatan şapkasını düzeltirken söyledi. "Bak Jimin, beni doğru yola sürüklemeye çalıştığını anlayabiliyorum ama, hâlâ fotoğrafçılık işinin peşinden koşmam gerektiğinden %100 emin değilim."

Jimin erkek arkadaşına bitkin bakışlar gönderdi, azimli Yoongi'nin gitmediğini ve kararını değiştirmediğini umuyordu, "Ama babanın şirketini devralmak istemediğinden eminsin değil mi?" emin olmak için sorması gerekiyordu.

Yoongi onayladı, "Evet, ondan eminim. Sadece bana fotoğrafçılık konusundan %100 emin olmam için biraz zaman ver," rica etti, "Minik adımlarla, şimdi fotoğraflarımı çekmeme izin ver ve sonra onları nereye koyacağımı bulacağım." Jimin kafasını salladı, kabul etmek istemese de Yoongi biraz korkuyor gibi görünüyordu. Belki bir özgüven patlamasına ihtiyacı vardı, ona doğru seçimi yaptığını gösterecek bir şeye... ve Jimin tam olarak nasıl yardım edeceğini biliyordu.

Ç/N: Tekrar geciktirdiğim için özür dilerim, bu bölümü atabilmem için en az dokuzun çevirisini bitirmiş olmam gerekiyordu ama daha sekizi yeni bitirebildim çünkü sekizinci bölüm çok uzundu ve çok olay vardı, derslerin yoğunluğu eklenince sizi bekletmek zorunda kaldım. Umarım bölümü beğenirsiniz, diğer bölümü erken atmaya çalışacağım! *-*