YANKI

2.Bölüm

Bölüm şarkımız Ane Brun-Humming One Of Your Songs

''Gerçekleri mi duymak istiyordum,yoksa duymak istediklerimi mi?'' 

Arkadaşlar hayali karakterlerimiz olan Yankı Ural'ı temsil edecektir.Bu sizin karakterleri benimsemeniz anlamına gelmiyor.Biz sadece Wattpad kurallarına yerine getirmeye çalışıyoruz.

"Bana,o Savaş denilen herif yalan söylüyo de."

Benim bu şiddetime rağmen onun sessizliği beni çıldırtıyordu.Ben fazla mı tepki veriyordum,yoksa o mu bu konuda çok hissizdi?

"Konuşsana be adam"diyerek Poyraz'ın yanına gittim.

Gözleri her şeyi anlatıyordu ama inanmak istemiyordum.İnkar etse her şey düzelecekti.Her ne olursa olsun ona inanacaktım.Fırtına dinecek,güneş açacaktı.

Kollarını tuttum.Gözlerimde yaş birikmişti ama cevabımı almadan pes etmeyecektim.En azından şimdilik öyle bir niyetim yoktu.

Hiç halim yoktu kollarını tutmuyormuş gibi tutuyordum.

Gözlerinin içine baktım.O ışık arayan ama karanlık yere.

''Hadi Poyraz,hadi inkar ette bitsin gitsin şu gereksiz mesele."dedim sesimin en yalvarırcasına olan tonuyla.

Poyrazın gözünden bir damla yaş aktı.Taki o yeni çıkmaya başlamış sakallarına kadar...

"Yankı...maalesef kendimi ve çevremdekileri korumam için...sadece korunmak için yaptım.''

''Şaka yapıyorsun dimi?Tabii canım şaka.Dimi Poyraz?Şaka?''

Poyraz yüzüme bende öyle olmasını isterdim dercesine bakıyordu.Ne yani gerçek miydi?

"Ne?Nasıl olur ya sen...sen nasıl birilerinin hayatıyla oynayabilirsin nasıl bir cana kıyabilirsin?"

Olduğum yere çökmüştüm.Kafam almıyordu.Poyraz,benim tanıdığım,sevdiğim adam böyle şeyler yapmazdı.Ne söyleyeceğimi ne yapacağımı bilmiyordum.

Poyraz yanıma oturdu,elimi tuttu.Gözleri gözlerimde bir umut arar gibi bakıyordu.  

"Bak istersen her şeye yeniden başlayabiliriz.İlk olarak her şeyi unutmakla başlarız.Senin istediğin gibi insanlardan kaçıp onların olmadığı bir yerde hayatımıza devam deriz."

Hemen ellerimi geri çektim.Oturduğum yerden kalktım.

"Neyi unutacağız Poyraz?Kimden kaçacağız?O öldürdüğün masum insanları mı unutacağız?Savaş gibi intikam almaya gelenlerden mi kaçacağız?"

"Öldürdüğüm insanların hiç biri masum değildi."

"İnanmıyorum sana Poyraz!Tüm söylediklerimden sadece buna mı takıldın?"

Salonda dört dönüyordum.Ne yapacağımı şaşırmış haldeydim.Bir yandan nefretimi atmak istercesine bağırıp çağırıyordum bir yandan da önüme ne gelirse yere fırlatıyordum.

Yanına gittim tam önünde durdum.Gözlerimde ki bir kaç gündür hiç akmayan yaş şimdi yerinde fazla durmuş artık sabrı taşmışcasına akıyordu.

"Hadi diyelim öldürdüğün insanlar masum değildi,ya aileleri ne olacak?Çolukları çocukları ne yapacak?Senin o varmış gibi gözüken ama olmayan beynin bunları hiç mi düşünmedi?Hiç mi beni de biri böyle öldürse arkamda bıraktıklarım ne yapar diye düşünmedin?Ben hiç mi aklına gelmedim?"

"Yankı..."

Onu dinlemek istemiyordum.Onun sesini,yalanlarını,bahanelerin,saçmalıklarını,kısaca hiç bir şeyini duymak istemiyordum.