Son Evre

3

1 AY SONRA

-Abii  Abiii  Abiiii

Abim ile beraber uzay egemen yasir içeri girmişti.Hepsinin suratında telaş vardı.

-İyimisin arya

diye sordu yasir. 1 aydır tanışıyordum ve sürekli bana çirkin ördek diyordu neredeyse toplasan 5 kere aeya demiştir.

-söyleyecek misin ne olduğunu artık 

diyen uzay pek umursamazdı bu aralar.Gözlerimi  devirip

-İTÜ HUKUK KAZANDIM onu diyecektim sadece 

dedim sakince abim başımı öpüp afferim benim kardeşime derken.

-Bunu mu diyecektin azra Allah aşkına var bu kafa sende yaparsın yani ne diye cırlıyosun da  tuvalet keyfimi kaçırıyorsun.

diye söylenen tabikide egemendi Uzay bir şey dememiş sadece gülümsemiş ve tebrik edip çıkmıştı.Bu kadarmıydı yani nerede idi tanıdığım uzay benim en ufak mutluluğumdan mutlu olan o çocuk nerdeydi.Odada  en son Yasir kaldığında 

-hayırlı olsun 

demişti.Onunla iyi geçiniyordum en azından konuşabiliyorduk.Tam çıkacakken bir şeyini unutmuş gibi arkasını dönüp

-Kutlamaya ne dersin bayan çirkin ördek 

-eğer benim arabamla gideceksek neden olmasın

dedim .Abim yanımda o olmadan kullanmama izin vermiyordu henüz. Ama yanımda Yasir varken neden izin vermesin ki

-Hadi  bu seferlik olsun bakalım

demişti.

-Sadece 5 dakikan var 

demeyi de unutmamıştı.Hızlıca hazırlanmaya başladım.  Beyaz bir t-shirt ile koyu bir kot giyip hemen çıkmıştım.Poyraz Garajın önünde bekliyordu.Arabaya bindiğimizde hemen radyoyu açmıştım

Hem şarkıya eşlik etmiş hemde dinlemiştik.Ben şarkı söylerken aynı zamanda poyrazda gözlerini ayırmadan bana bakıyordu.

-eee nereye götürüyorsunuz bay çok bilmiş beyefendi 

-arabayı sen kullanıyorsun bayan çirkin ördek 

-Sahile gidelim o zaman

dedim sadece kafasını sallamıştı.

Arabayı park ettikten sonra ayakkabılarımı çıkarıp sahilde koşuşturmaya başladım. Arkamdan sessizce beni takip ediyordu.Dalgındı konuşmuyordu.Yanına yaklaştığımda 

-Nasıl hissediyorsun 

bu sefer ben ona sormuştum.

-Oturalım 

demişti sormaktan ziyade oturmak istediğini belirtmişti.Kumun üzerine oturduk 

-özgür

dedi aynı benim gibi

-sen peki

diye sordu bu sefer cevaplama sırası bendeydi.

-bence insan içinden geldiği gibi yaşamalı bu dünyayı  sonuçta hepimizin de bir sonu var ve cesur olduğun kadar mutlusun bu hayatta şuan güvende ve huzurlu hissediyorum 

dedim gözünün içine bakarak aramızda bir çekim vardı.Bunu inkar edemezdim sadece içimden geldiğince davranmak istiyordum belki bir nebze olsun  uzaya hislerim uzaklaşırdı kim bilir.

-ne yiyelim

konuyu bu kadar hızlı değiştirmesine şaşırmıştım.

-Balık

dedim. çok severdim zaten elini uzatıp beni yerden kaldırdı sonra yürümeye devam ettik sahil kıyısında ufak ama şirin bir yer vardı.Balık kokuları buraya kadar geliyordu içeri girip küçük bir masaya geçip oturduk poyraz siparişleri verirken bende onun yüzünü izliyordum. Gözlerinin altında morluklar kahverengiye dönüşmüştü. Montunu çıkardığında kolundaki izler ilk gün gördüğümden daha belirgindi.

-Uyuşturucumu kullanıyorsun

dememle kafasını bana dikmiş sert sert bakmaya başlamıştı

-Ne saçmalıyorsun sen 

diye tıslamış tı resmen

-kolların ve gözlerin  

dedim göstererek.

-Yok öyle bir şey kendimi öyle bir şeyle zehirleyecek kadar aptal mı görünüyorum 

diye sordu. Bunu söylerken yine tebessüm etmişti.Gerçekten dengesizdi hareketleri balıklarımızı yeyip arabaya geçmiş ve eve kadar hiç konuşmamıştık .Abim bilirdi nasıl olsa değil mi.Evde kimse yoktu anlaşılan. Kağanı özlemiştim eğitim için Amerikaya taşınmıştı ve bu duruma alışmak zor oluyordu.Dış kapı açılıp kapandıktan sonra abi diye seslendim ses yoktu  yasirde arabadan inince eve girmemiş işim  diyip kendi arabasına binip uzaklaşmıştı. Evet azra sıkıntıdan ölebilirsin artık dedim kendi kendime.Her zamanki gibi uyumak için odama doğru yol aldım.Tam odama girecekken dış kapı tekrar açıp kapandı.Aşağıdan  uzayın sesi geliyordu tam aşağı inecekken yukarı çıktığını belirten sesler geliyordu merdivenlerden.ama yalnız değildi.Odama geçip kapıyı aralık bırakmıştım.Önde o yarıştaki kız arkasında da  uzay odaya girmişti.Ağzımdan kaçan hıçkırığa engel olamamıştım.Elimle ağzımı kapatıp hemen evden  çıkmak için merdivenlere yönelmiştim o sırada bir bedene çarptığımda sendelemiştim. Kim olduğuna bakacak gücü bulamıyordum kendimde ama bunun yasir olduğunu o genzi yakan okyanus kokusundan anlamıştım.

~~~~

Bu şehir bu insanlar bu deniz bu gökyüzü içinde umut barındıran her şey bitmişti artık.Kalp parçaları etrafına saçılmış göz görmez kulak duymaz olmuştu. Hislerim içimi kemiren en büyük dertlerim olmuştu.Bir nefes çektim sonra içime deniz kokusu rüzgarla burnuma dolarken Yanıma oturmuştu. Gölgesi kaldırıma çarpıyor oradan ise bana yansıyordu. 

-Yetimhaneden tanıyorum onu biliyor musun? Annem babam abim kimsem yoktu. Küçük bir ördeğim vardı  babamın doğum günü hediyesi idi. Hiç yanımdan ayırmaz sadece ona güvenirdim.Sonra bir gün onu gördüm uzayı içime tıpkı adı gibi bir boşluk açtı. Kimseyle konuşmazdı kimseyle yan yana gelmezdi.  Ama ben ne sorsam cevap verirdi Benim hep yanımdaydı. Biliyor musun oda karı hiç sevmez. Bir gün ona sebebini sorduğumda bütün güzelliklleri kapattığını  söylemişti.Ama beni kapatmıyor ben güzel değil miyim diye sorduğumda sen çirkinsin aynı elindeki ördeğe benziyorsun demişti.Ama şimdi o uzay değil yetimhanede tanıdığım uzay bu değil 

susmuştuk oda zaten geldiğinden beri susuyordu. 

- Belki aynı uzaydır belki sadece seni kardeşi gibi görüyordur bencillik etme arya insanlar bir başklarını sevebilirler tıpkı senin sevdiğin gibi oda başkasını sevebilir bu dünya böyle acı çekeceksin ki sevdiğini hisset.Yıllar geçmiş seni seçmediği için onu suçlayamazsın o senin yanında en azından 

demişti.Haklıydı belkide ama garip olan nasıl bu kadar iyi biliyordu bu acının tarifi.Doğru ya ne demişti bencillik etme seni sevmedi diye onu suçlayamazsın..

Sessizce eve kadar yürümüştük.Bahçe kapısından girdiğimizde yasir duraklamış yine başını tutuyordu olduğu yerde sallanmaya başladığında  burnundan gelen kanı fark etmiştim.Tam yanına koştuğum sırada yere yığılmıştı.

Avazım çıktığı kadar bağırmıştım.

-ABİİİİ  ABİİİ YARDIM EDİN