Helalini Sev Azizim

Küçük Çaplı Kalp Krizi

Sema tam söylemesinden korktuğum sözleri söyleyecekken engellemek amacıyla Sema'ya karşı sesli sesli konuştum.
" sema sakın o ağzına dolan lafları bir araya getirme.!!"

Tamam çok fazla bağırmış bütün okulun dikkatini çekmiş olabilirim ama herşey Sema'nın sağlığı içindi.

Sema'nın daha fazla saçmalamasına izin vermeden kolundan tutup boş olan bir sınıfa gittik. Sema heyecanla
"Yoksa sevgili mi oldunuz.? Neden bu kadae çabuk oldunuz.? Birbirinizi daha çok tanısaydınız. Ben süt kardeşime. Yani Sana of neyse Hayrunnisa anlat olayı en başından neydi o gördüğüm manzara.?
Yoksa bana kardeşim kardeşim gidip Saki'yi mi götürüyon sen bakiyim.?"

Dediklerine daha fazla dayanamayıp
"Yuh ne götürmesi Sema ne sacmalıyorsun sen benim ayağım burkuldu da düşecek gibi oldum sana bakmak için geleceğim sırada. Saki'de bir anda arkadaş anlamında elimi tuttu. Başka bir amaç veya konu yok ortada. Hem ne dedin biraz önce ne süt kardeşi.? Kim senin kardeşin.?"

Sema sorduğum soruya cevap ararken bende geniş bir şekilde esnedim. Hem cok yorulmuş hem de çok uykum vardı.
O yüzden Sema'ya tekrar bakış atıp
"Aman neyse ben gidiyorum Allah'a emanet ol. Sonra süt kardeş konusunu anlat bana."

****

Çok yorgun olduğumdan minibüse binip hemen eve gitmek istedim.
Eve gidip rahat bir uyku uyumak.
Şuan istediğim tek şey bu.

Minibüste o kadar esnemiştim ki yanıma oturan iki kadınında uykusunu getirmiştim.
Hatta biri dayanamayıp konuştu.

"Kızım Allah rızası için saha fazla esneme. Uyuyup kalacağım minibüste."

Gülmek istesem bile gülmeye bile halim kalmamıştı.
Aklma Saki geldi. Yazık çocuğu da bahçede öylece bıraktık.
Iyi arkadaş olabiliriz Saki'yle.
Köpek macerası aklıma geldikçe hunharca gülesim geliyordu.

Ulan hadi ben kızım korktum sen nasıl korkuyosun ya. O nasıl topuklamaktır.?
İnsan yanındaki kızdan utanır da erkeklik yapar azıcık.
Saki gayet doğal davranıp tabanları yağladı.
Yazık ya.
Ben küçükken küçük bir köpek bebi ısırmaya kalkmıştı o yüzden o gün bugündür köpeklerden korkardım.

Hayatım boyunca bir köpekten bir karanlıktan korkardım.
Belki köpekleri tekrar severdim yakından ama.
Ama karanlığa hiçbir zaman alışamazdım.
Neden dediğinizi duyar gibiyim.

Küçükken annem ve babam kavga ettikleri zaman karanlıktan korktuğum için yatağıma girip kulaklarımı sıkı sıkı kapatıp bağırarak ağlardım.
Hep şarkı dinlediğim zaman kavga ettiklerini zannederdim.
Hep ona inandırmıştım kendimi.
Benim doğrularımda benim kadar küçük ve güçsüzdü o zaman.

Şimdilerde hiç karanlıkta kalamazdım.
O günler gelirdi aklıma.

****
Öyle düşüncelere dalmışım ki teyze dürtmese benimde ineceğim yoktu.

"Kızım inmiyor musun sende burada.?"

"Allah razı olsun teyzecim" diyip peşinden indim bende.

Eve geldiğimde annemin sohbette olduğunu hatırlayıp çantamda anahtarı aramaya çalıştım.
Bir an gözüme takke çarptı. Saki'ye utandığım için vermemiştim. Kim bilir belki iyi arkadaş olursak verirdim o zaman.

Anahtarı sonunda bulmuş eve girmeyi başarmıştım. Annem sağolsun yemek yapmış gitmeden.
Ama bugün biraz üşengeçtim galiba.
Televizyonu açıp koltukta uzanmaya karar verdim.
Semerkand'ı açıp gezi programını izlemeye başladım kısık gözlerimle.

****

Televizyon karşısında uyuyakalmak...
En önemli hobim. ^^
Çok seviyordum televizyon karşısında uyuyakalmayı.
Tabi küçükken olduğu kadar değil.
Küçükken bir uyurdum sabah kendimi yatağıma ışınlanmış oluyordum.
Şimdiyse sadece üstüme annem tarafından örtünen battaniye vardı.
Olsundu buna da şükür.