Sen,sevdiğim ve sevmeye sonsuza kadar devam edeceğim insan, gözlerine baktığımda derinliklerine indiğim gözlerinin içerisinde kaybolduğum,yanındayken kalbimin deli gibi çarpmasını sağlayan tek adam...
İçinde tüm hisleri derinliklerine kadar yaşadığım tek şehrim,gitmenden okadar çok korkuyordum ki! Âdeta şehrini kaybetmiş kurduğum hayallerden serap gören bir insan olmaktan ki korktuğumu yaşıyorum...
İnsanlar istediklerini kurduğu hayali unutacaksa onun için emek vermeyip çaba sarf etmeyecekse neden herkes hayal kurar? Neden ulaşmayacakları şeyleri isterler ki? Hayal kurmak kimileri için mükemmeldir ama hayaldir.
Gerçekleştirenler ise çok azdır bunu canı gönülden her şeyini verecek kadar...
Ey sevgili!
Söyle,peki biz cânı gönülden istemedik mi? Hayallerimizin olmasını?
Hiç emek sarf etmedik mi?
Nedendir bunlar bunca yaşananlardan sonra,bunca verilmiş sözden sonra arkanı dönüp gitmek,beni yarı yolda bırakmak yakıştımı sana?
Beni gözlerinden ve şehrinden mahrum bırakmak...
