PARANOYAK

İMTİHAN

Çok sordum kendime.Neden??Ben de olmayıp ta onlarda olan ne?Ben böyle isem suçlu kim?Tanrı beni neden böyle yarattı.Ben kimdim ve neden insanlar benden korkuyorlardı.Artık zaman diye bir terim yoktu bende.Özgürlüğümle birlikte zamanım da aldılar benden.Ama ben deli değildim.Deli olan insanlardı.Tavırları,yargıları ve benlikleri.Hepsinden nefret ediyordum.Ama onlara zarar veremezdim.Onlara olan öfkemi hep kendim den çıkardım.Bu bende artık alışkanlık yapmıştı.

-Nasıl hissediyorsun kendini.En son yaptıklarını hatırlıyor musun?'anlamsız ve derin bir sessizlik.Saçlarımın olmadığını fark ettim.Acaba üşümeme neden olan kelliğim miydi?

-Pekala böyle susacak san ömrünün geri kalanını burada geçirmeye alışsan iyi olur.'derin buruşuk suratını ardındaki mavi gözleriyle beni inceleyerek.Bir el hareketiyle gözlüğünü düzelterek sesiz ce ayrıldı yanımdan.Dediklerini duya biliyordum ama artık insanlara verecek cevabım yoktu.Zihnimdeki sorulara cevap bulamayıncaya kadar tuhaf insanların tuhaf sorularını cevap bulamıyordum.

Söyleyecek sözüm yoktu.Artık kaybetmekten korkmuyordum.Eğer kaybedecek bir şeyiniz yoksa çoktan kazanmışsınızdır demektir.İnsanlara bana deli gözüyle yargıladılar.Tabii bide görevlilere saldırdığımı da bütün gazetelerde sayfa sayfa yayınlandıktan sonrası tam bir komedi..

Düşüne biliyor musunuz?İnsanlar nedenini bile sormadan medyanın haberleriyle olmayan zihinlerini saçmalıklarla dolduruyorlar.

artık tanınıyordum..Bu güzel bir şeydi:)

Sürekli karlama yapıyordum.Elime o anda bir kalem geçmesi yeterli idi.Nerede olursam olayım,kağıtlarım yoktu belki ama duvarlar vardı.Onlar benim en sadık ve zihnimdekileri duya bilen dostlarımdı.

Ben onları onlarda beni anlıyordu.Hiç şikayet etmezlerdi onları karalamam dan.Hastahanedeki görevliler zarar verdiğimi söylerlerdi kendi aralarında ama bence onlar hallerinden memnun gibiler idi.

En azından kirli değillerdi.:)Tabii çalışanlar haftalık temizliğe gelmeyinceye kadar.Sanki sayfalarımı yeniliyor gibiydiler.Her hafta bir duvar yıkamak zorunda kalıyorlardı.

Bir gün hiç beklemediğim bir an..Varlığımdan bile haberi olmayan geçen 11 ayın ardından o geldi..

-Sam Samyn.'hasta bakıcı bile şok olsa gerek,tuhaf bakışlarla yatağıma doğru gelerek:

-Ziyaretçin var.Kimsen yok diye biliyorduk.Neyse eminim sen ne olduğunu bile bilmiyorsundur şuan.Hadi gel bahçede seni bekliyor.'kolumdan tutarak beni dar koridorlardan geçirerek merdivenlerden inmeme yardımcı oldu.Orta yaşlı dul bir kadın.Sigara içmekten sararmış dişleri,nasır tutmuş elleri ve beyazlamış saçlarıyla hep ürkütücüydü.Ama bana karşı hep kibardı.