Aangekomen op het vliegveld check ik in en loop ik naar de douane.
Natuurlijk gaat die pieper, als je onder zo'n tunnel door moet lopen, weer bij mij af... Ik moet mijn schoenen uittrekken en ze controleren me.
Na dat allemaal loop ik door en kam met mijn hand door mijn blonde golvende haar, en denk: ik ga nu echt naar mijn vader.
Ik loop naar mijn gate en kijk hoelang ik nog moet wachten, nog anderhalf uur dus dan kan ik nog wel even bij de winkeltjes kijken.
Ik koop een flesje water, wat lekkers, en een souveniertje voor mijn vader. Het is een klein beeldje van een bosje tulpen in een vaasje.
Daarna loop ik weer terug naar de gate. Als ik net zit word er omgeroepen dat er een gate wisseling is en het zal is niet, het is mijn gate... Dus ik ga naar mijn goede gate en neem snel plaats op een lege stoel bij het raam, zodat ik de vliegtuigen kan zien opstijgen.
Een halfuurtje later gaan we boarden.
Mijn stoel zit voor de vleugel zodat ik een mooi uitzicht heb zonder dat die vleugel voor je beeld zit.
De mensen voor mij nemen alle tijd met het opbergen van hun koffers en het neerzetten van hun kinderen. Eindelijk kan ik er langs en berg mijn koffer in het ruim en ga zitten.
Als iedereen zit en de stewardessen de veiligheids regels hebben uitgelegd stijgen we op, op naar Mexico!
JE LEEST
My angel
AdventureNathan groeit op in een pleeggezin. Hij heeft zijn ouders zelf nog nooit gekend. Zijn moeder had een ziekte en overleed net na de bevalling, en zijn vader die vluchtte omdat hij niet alleen voor Nathan wou zorgen. Nathan heeft het verder goed in zij...
