Yattığım yerde kıkırdayarak parmaklarımla oynamaya devam ettim ve tüm çabalarımla belli etmemeye alıştım.
Veronica, Ashton'ı yanına oturtmuş ona İtalya'da yaşadıklarıyla ilgili bir sürü şey anlatıyordu ve kafasını dağıtıyordu. Hasta kıyafetinin içine giydiğim elbise rahatsız ediyordu ama Ashton gidene kadar dayanmak zorundaydım.
"Hadi, eve götürelim seni. Bu gece Asalynne'le ben kalacağım," diyen Veronica'ya ikizim anında bir hayır cevabı yapıştırdı.
"Ben de kalırım, birlikte dururuz," dedi ve bana gülümsedi. Gergince olmadığını düşünerek yattığım yerden gülümsedim ama öyle olduğunu biliyordum.
"Olmaz, Ashton. Tanrı'm, hep aynı olmak zorunda mısın? Kız gecesi yapacağız niye araya giriyorsun?" Veronica, iyi bir rol yaparak kaşlarını çattı. "Bana güvenmiyor musun?"
Veronica'ya aşık aşık bakan ikizim onu kırmış olmaktan korkarak gözlerini kocaman açtı. "Hayır, hayır! Öyle demedim, yemin ederim. Sadece aklım kalıyor diye. Yani-"
"Tamam, ben giderim," diyerek lafını bölen Veronica'ya baktım. Başını yana çevirip sahte bir trip attı. Sonra başını eğip parmaklarıyla oynadı ve pembe saçları önüne döküldü.
Ashton, "Veronica, böyle yapma ama," diyerek Veronica'ya yaklaştı. Ancak hala kabul etmemişti. Veronica kirpik altından bana baktı ve gülümsedi. Pekala, gülümseyecek bir şey göremiyordum. Ashton bizi yalnız bırakmıyordu, Luke büyük ihtimalle aşağıda beni bekliyordu ve ben de hastane kıyafetinin içine giydiğim elbiseyle patlamak üzereydim.
Kesinlikle gidemeyecektim.
Kesinlikle vazgeçmeyecek gibi duran Veronica'nın, Ashton'ı umursamadan telefonunu çıkartıp bir şeyler yazdığını gördüm. Michael meşguldü, gelemezdi. Belki Luke'a evine geri dönmesini söyleyen bir mesaj atmıştı.
Birkaç dakika sonra kapı açıldı ve içeriye uzun, hasta bakıcı önlüğü giyen bir adam girdi. Boş tekerlekli sandalyeyi sürüyordu. Şapkası yüzünün yarısını kapatıyordu ve diğer yarısını da saç gibi birbirine girmiş sakalları almıştı.
"İyi akşamlar, Bayan Irwin'i tahlile götürmem gerek," diyen tanıdık sesi duyunca şaşkınca Veronica'ya baktım. O kenarda kıs kıs gülmekle meşguldü. Hasta bakıcı, yanıma yaklaşıp nevresimi açtı. Ben şaşkınca onun aşırı sakallı yüzüne bakarken asla unutamayacağım mavi gözleriyle çarpık gülüşüyle göz kırptı.
"Ne tahlili? Dün hepsinin bittiğini sanıyordum." Ashton'ın katı sesi onu durdurmadı. Anlaşılan yürüttüğü hasta önlüğü, şaşkın maviye özgüven yüklemişti.
"Korkarım ki bitmemiş," diyerek koluma girip beni tekerlekli sandalyeye oturttu. Arkama geçip sürmek için hazırlandığı sırada Ashton önüme gelip eğildi ve beni alnımdan öptü.
"Bunu yaptırdığı için o doktoru öldüreceğim, ve seni burada bekliyorum bebeğim. Tamam mı?" Bir an ona yalan söylediğim için kalbim sızladı. Ama biraz yaşamak benim de hakkımdı, eğer ona söyleseydim izin vermeyecekti.
"Merak etme Ash. Ve Veronica'nın yanından ayrılma." Ona sarılıp yanağından öptüm ve geri çekildim. Luke ağır ağır arabayı sürmeye başladı ve odadan çıktık. Çıktığımız an ona döndüm ve gözlerimi kocaman açtım.
"Sana inanamıyorum, Luke!"
"Seni kaçırdım, bebeğim!" diyerek kahkaha attı ve arabayı hızlıca sürmeye başladı. Kahkahasına eşlik ederken başım hala ona çevriliydi ve onu izliyordum.
Hızlıca takma sakalından kurtulup bir çöpe fırlattı. Asansörün önüne geldiğimizde sandalyeyi yana bırakıp beni kucakladı ve asansöre bindik. Boynuna sıkıca sarılıp alınlarımızı yaklaştırdım.
"Sakal yakışmıştı ama," diyerek dudağımı büzdüm. Dudaklarını bana yaklaştırıp büzdüğüm dudağımı öptü.
"İstersen o kadar uzatırım bebeğim."
"Tanrım, seni şapşal." Şapkasını çıkarıp elime aldım ve diğer elimle mavi saçlarını karıştırdım.
"Tuvalette beş dakikamız var tamam mı? Unutma hasta kıyafetini dolabın yanına saklıyorsun," dedi.
"Merak etme, Veronica'yla bunun hatırlatmasını seksen kez falan yaptık."
Tuvaletin önüne geldiğimizde beni kucağından indirdi. Aceleyle kapıyı açmak için arkamı dönüp kapı kolunu tuttum ancak bir el tarafından çekilip duvara yaslandım. Piercingli dudak dudaklarıma kapandığında şaşkınca gülümsemekten öpemiyordum. Sonunda fısıldadı. "Benim akıllı sevgilim."
