KIVIRCIK

5. BÖLÜM

Multide Ushan var.(Ben çok sövdüm şahsen siz de bi sövün derim ksndjsj)

Multideki şarkı harika!

İyi okumalar...

°♡°♡°♡°♡°♡♡°♡°♡°♡°

Kapıyı kıracak gibi çalan Kerem, Zac ve Kaan'ı umursamadan hıçkırarak ağlamaya devam ettim.

"Kız Kıvırcık ağlama artık yeter! Bak gel senin için götümden ateş çıkacağını bilsem de iki porsiyon acılı Adana yiyeceğim."

Kerem'in çabası beni gülümsetse de şuanki durumumu onun şebeklikleri bile kurtaramazdı.

"Aden hadi çık konuşalım. Bir sorun varsa söyle hallederiz. Bak sen iste o çocuğun tüm vücuduna otopsi yaparım. Böyle ağlayarak çözemezsin."

Kaan ne kadar şakaya vursa da çok endişeleniyordu.

Marketten arkama bakmadan çıkıp koşarken eve gelene kadar onun kim olduğunu sormuştu. Söylemeyince de sinirlenmişti. İlk başlarda o beni durmam için çekiştirse de, bir müddet sonra geri dönüp ağzını burnunu dağıtmak için planlar yapmaya başlayınca bu sefer ben onu çekiştirmiştim.

Zac hiç konuşmamıştı. Sadece anlamaya çalışıyordu. Onu bana moral vermeye çalışmadığı için suçlayamazdım. Bir samimiyetimiz yoktu. Ama insan bekliyordu işte birkaç avutacak söz.

Ushan'ı unutmuşken tekrar görmek yıkmıştı beni zaten. Tüm çikolataları orada bırakıp gelmem durumun ciddiyetini kanıtlar nitelikteydi. Ona iki yıl beslediğim aşkıma sonunda karşılık bulmuştum ama o da benden birlikte olmamızı istemesiyle bitmişti.

Ben kendimi hazır hissetmediği söylediğimde kendi kendine 'beni istemiyorsun' triplerine girmişti. Ama anlayamazdı ki beni.

Tamamen bana ait olan tek şey bakireliğimdi. Onu da evlenmeden kaybetmeyi asla düşünüyordum.

O gece bana iki seçenek tanımıştı. Ya onunla birlikte olacaktım, ya da arkama bakmadan gidecektim.

Kendime düşünme fırsatı bırakmadan kapıyı çarpıp çıkmıştım. Çünkü biliyordum ki; eğer düşünürsem mantığımla değil, duygularımla karar verecektim.

Eğer onunla birlikte olsam ne olacaktı? Ertesi sabah yanıma para bile bırakıp gidebilirdi. İşte o zaman ben yaşayacak gücü bulamazdım. Sürtükten bir farkım kalmazdı ve ben kimsenin yüzüne bakamazdım. Çünkü o kişilikte bir çocuktu. Yapardı.

Herkes uyardığı halde ona güvenmiştim. Serserinin tekiydi. Buraya sonradan taşındıkları için ilgimi çekmişti belki de. Aynı okulda olmamız da cabasıydı.

Her gece altına başka bir kız aldığını bildiğim halde değişir sandım. Bana 'sen beni değiştiriyorsun' demişti. Nasıl da inanmıştım ama?

Çok saftım. Onunla tanışmadan önce tek ekşınım tuvalette komik postlara gülmemek için kendini tutmakken, tanıştıktan sonra başıma gelmeyen kalmamıştı.

Hatta sırf uyuşturucu bağımlısı diye, ondan uzaklaşmak yerine, beraber atlatabileceğimizi, tedavi olmasını söylemiştim.

Tedaviye başlamıştı da. Hatta kavgamız kontrolden geldikten sonra olmuştu.

Onu en son o gün görmüştüm. Sadece bir ay çıkmıştık ama unutmam altı ayımı almıştı. Kendimi odaya kapatmıştım.

Annemin ondan haberi vardı ama yaşadıklarımızdan yoktu. O yüzden bana yardım da edememişti. Tek başıma atlatmıştım o altı ayı.