KIVIRCIK

2. BÖLÜM

Multide Zac var... (yafşamayın o phenim xjnsns)

Iyi okumalar...

~♧~♧~♧~♧~♧~♧~♧~♧~

Çocuğa fazla dikkatli bakmış olacağım kı önümde sallanan elle kendime geldim.

"Ha?"

Verdiğim tepkiyle Kerem ve Ecem birbirine baktı.

"Ev diyorum annen bizi bekliyor."

"Haa anladım. Hadi gidelim."

Zac'e son bir bakış atıp taksiye bindim. Kerem öne oturmuştu ve Ecem ve Zac iki yanımda oturuyordu. Ecem'e eğilip fısıldadım.

"Bu Türkçe biliyor mu?"

O da aynı fısıltıyla cevap verdi.

"Biraz biliyor. Biz Kerem'le üniversiteye başlıyoruz. O da seninle aynı okula gelecek. Aslında onun da bu sene üniversitede olması gerek ama eniştem Türkçe'yi tam bilmediği için öğrenmesi gerektiğini söyledi. Ne kadar itiraz etse de el mahkum bu sene seninle okula gidecek."

Kafamı salladım ve tekrar çocuğa baktım. Aklıma gelen yeni bir soruyla tekrar Ecem'e döndüm.

"Müslüman mı bu?"

"Annesi Hristiyan, babası Müslüman. Kendisi de orda yaşadığı için Hristiyan. Ama babası Müslümanlığa davet etti. Araştırıyor. Yani anlayacağın düşünme evresinde."

Tekrar çocuğa döndüm.

"Vay kafir..."

Çocuk tek kaşını kaldırdı. Aynı anda Ecem koluma çimdik atınca yaptığım şeyin farkına vardım.

Yine mi dışımdan konuştum?

"Yani şey... Kaç yaşındasın?"

" 18. Neden sordun?"

" Hiiiç." Rezil olmanın verdiği sinirle Ecem'e döndüm.

"Kız! Hani az biliyordu?"

"Valla en son adını falan sorabiliyordu. Demek ki aldığı dersler işe yaramış." Son cümleyi kendi kendine söylüyor gibiydi. Oflayarak önüme döndüm. Kerem ve şoför sohbet ediyordu. Cidden, ben daha bu çocuğun adını bilmiyordum.

"Senin adın ne?" İkisi de aynı anda susup bana dönünce suç işlemişim gibi hissedip oturduğum yerden biraz aşağıya kaydım.

"Kaan Solmaz" Başımla onayladım. Birkaç saniye gözlerime baktıktan sonra tekrar önüne döndü.

"Kerem eve mi gidiyoruz?"

"Yorgunluktan ölüyorum eve gidip hemen uyuyacağım." Ecem de onaylayan mırıltılar çıkarınca ofladım.

Ne hayallerim vardı oysaki...

Eve gelince kendimi taksiden attım. Son birkaç dakika Zac bana ters ters bakmıştı. Göz göze gelmemek için çabalasam da gözüm birkaç kez kaymıştı. Göz göze gelince de kendime saydırarak tekrar önüme dönmüştüm.

Annemi kapıda görünce gözlerimi kıstım. Zac'ten haberi olduğu halde bana söylememişti. Üstelik evimizde kalmasına izin vermişti. Bunun hesabını yalnız kaldığımızda soracaktım.

Bavulları taşımamak için kalabalığı yararak içeri daldım. Aynı hızla ayakkabılarımı çıkarıp odama çıktım.

Derin bir nefes verip üzerimi değiştirmeye başladım. Tam tişörtümü çıkarmıştım ki kapı açıldı. Hemen tişörtü üzerime tuttum. Gelen Zac'ti.