Sabah kalktığımda rüzgar kalkmış etrafa gülücükler saçıyordu rüzgarı giydirirken babamın sesi bütün evde yankılanmaya başladı .
Merdivenlerden aşağı inerken annem babamı sakinleştirmeye çalışıyordu nolduğunu anlamaya çalışıyordum bir iki basamak sonra babamın dediğiyle olduğum yerde kaldım " çocuk doğurdu sesimi çıkarmadım ama Başkalarıyla özellikle orkunla olupta şirketi zarara sokmasını kabullenemem " ne diyordu babam sırf şirketin hisseleri kızı ve torunun dan daha mı önemliydi ?
Ayaklarımı yere vura vura yukarı çıkıp rüzgarı yatağa bıraktım giysi odasından bavulumu aldım ve bütün eşyalarımızı doldurmaya başladım . Bu muydu değerim ? Yanında güvende hissetdiğim tek insanın bunu söylediğine inanamıyorum bavulu kapatdım rüzgarı kucağıma aldım ve merdivenlerden inmeye başladım Beren gözü yaşlı bir şekilde merdivenin BAŞINDA bekliyordu Kapıdan çekip çıktım annem arkamdan "MİNA " diye bağırıyordu babam da arkasından geliyordu çağırdığım taksi gelince şöför bavulu bagaja koyarken şöyle bir göz gezdirdim annemle Beren ağlıyor hemen arkalarında babam annemin omzunu tutuyordu babamın gözlerinin içine baktım bir gram bile Pişmanlık yoktu olucağını da sanmıyorum . Parmağımı babama doğru tutup "senden nefret ediyorum " dedim tam taksiye binmek için döndüğümde demiri gördüm bizi izliyordu bütün gücümle ona doğru " en Çokta senden nefret ediyorum " diyip taksiye bindim nereye gidicektim Napıcaktım kimim vardı ki ? Sevdiğim adam Yanımda değildi babam desen artık yoktu evet mina hanım kaldın mı ortada rüzgâra baktım o en masumumuzdu seni seviyorum bebeğim ...
Uzun yazmamı isterseniz yorum yapın +4 beğeni de yeni bölüm gelir
Teşekkürler
