Unutamadım

Aptal Aşık

Hayat bazen çok tuhaf şeyler yaptırır insana.Peki bunların tuhaf olduğunu bile bile neden hala yapmaya devam eder insan.Sevdiğinden mi?

Aradan tam uc ay geçti. Okul başlamıştı ama hala öykü olanların şokunu atamamisti.Her gece yastığa kafasini koyduğunda o an aklina geliyordu..ILK DOKUNUŞ. ..

Hava hafif kapalı,bulutlar birbirleriyle savaş içindeydi sanki.öykü kantinde oturmuş o anı hayal ediyordu. Biranda bir sesle en güzel hayalinden uyandi
"Öyküuu nerelere daldın bakalim?"diye sordu Aslı. Asli öykünün en yakin arkadaşıydı. Ikiside sağlık meslek lisesine gidiyordu.ayni okulda, ayni mahallede kardeş gibi olmuşlardı. Asli biraz deli dolu ,oykuye nazaran daha dobra ,sert görünümlüydü. Ama içinden cok iyi kalpli biriydi.
"Birde ben bilsem nerelere daldigimi asli ah ahh"
"Öykü ya yinemi su elini tutma meselesi"
"Evet.maalesef yine o mesele."
"Öykü madem bukadar hoşlandın ,git açıl çocuğa ,seviyorum de."
"Demesi kolay asli.ya istemezse beni ozman naparim ben.off off"
"Ayy daraldim hadi gel sinifa geçelim."sinifa gecerken asli konusmasina devam etti."Bak oyku senle kac senedir tanışıyoruz. Ben senin iyiliğini istiyorum.ama suan senin aklindaki kisiye karsi hissetiklerin gercek degil.daha 16 yaşındayiz.ilerde daha iyileri çıkacak karşımıza. Hem bak şuraya yaziyorum bir aya kalmaz unutursun kızım. "
"Asli belki unuturum ,belki hissettiklerim gercek olmayabilir ama ona her baktığımda ona karşı hissettiklerime yenileri ekleniyo,icimde dag gibi oluyo.bilmiyorum napicagimi."
"Unutursun arkadaşım. Ben herdaim yanındayım. "
"Canimsin asli ya.iyiki varsın can kardeşim" dedi ve sarildi oyku asliya .
Korkuyodu aslında olucak ve olabilecek her şeyden öykü. Seviyodu sanki,yani oyle hissediyordu.Ama unuturum diye geçirdi içinden ve o günü oyle tamamladilar.

Şubat tatili gelmişti. Öykü etrafta sersem gibi gezdi aylarca.Unuturum dediği kisiyi hala unutamamisti.ve hala ona karsi hissettikleri ilk gunki gibi sadece daha fazlaydi.sevmek nekadar zormus diye geçirdi içinden oyku.Asliyla beraber karneleri aldiktan sonra eve dogru yürümeye başladılar.
"Asli napicam ben?"
"Ne konuda diye sorucam ama ...herzmanki konu dimi?"
"Maalesef"
"Ne diyim bilmiyorum arkadaşım. Unutursun gecer dedim ama tam tersi sen daha cok bağlandin.sen gerçekten sevmişsin.Hoslanma evresini gecmissin bile canm"
"Galiba oyle oldu.Onu unutcagima dahada bağlandim"Öykü bunları söylerken yuzu asık ve çaresiz durumdaydi ki bir ses geldi arkadan
"Kizlarr"
Öyküyle aslı ayni anda döndüler ve kisa süreli sok.gecirdiler..seslenen omerdi.
"Napiyosunuz bakalım" diyip öykünun en sevdiğim diye tabir ettigi gülümsemeyi yapti.iste oyku o an omerin boynuna atlicakti..sımsıkı sarilip -seviyorum be-demek istiyodu.Bu derin düşüncelerden Aslinin sesiyle cikti.
"Napalim omer eve gidiyoruz,dimi öykü"
"He evet omer abi eve gidiyoz"dedi..Abi demisti omere.neden boyle bisi dedigini bilmiyordu..bikere çıktı ağzından.
"Iyi ozman beraber gidelim..ee ne kaynatiyodunuz bakalim?"
"Hic havadan sudan.tatil başladı omer.artik evde durmayiz oykuyle,dimi öykü"
"Evet durmayiz ,yani gezeriz ya oyle"
"Ee bir gün beraber gezelim ozman"
Oyku omerin bu cumlesine okadar sasirmisti ki.
"Olur ,tabi sen musait olurmusun ki?"dedi bir anda öykü.
"Olurum elbet.ama benim simdi kacmam lazim arkadastan mesaj geldide.görüşürüz. dikkat edin."dedi ve gitti omer.
"Öykü yuh yani sana arkadaşım. Çocuğun icine düştün resmen. "
"Asli herseyi soylicem.ondan kabul ettim zaten bulusmayi.ben daha fazla bu bakislar altında kalamam.okadar guzel guluyoki."
"Tabi buluşursak!"
"Neden oyle dedin ki simdi?"
"Pek sanmam buluscagini.lafin gelişi dedi sanki yani neden.bizle gezsin ki?"
"Hayir ya o oyle biri değil. Görürsün bulusucak bizle."
Öykü söylediği cumleye kendide pek inanmamisti ama gercekten omere guveniyordu.Hala sersemdi sanki.onun karşısında kendini kaybediyordu. .APTAL AŞIK gibi davraniyordu.degilmiydi sizce..?