Brus

7

-Une nuk ta kam friken Brus...Nuk frikesohem nga ty.

Brusi ul armen.

-Pse dreqin nuk largohesh nga kjo shkolle,mua me mbajne te lidhur fort mire ketu por ti ik largohu,jeto nje jete te lumtur bashke me Joelen dhe u zgjidh gjithcka.
Liami i buzeqeshi.

-Ti mendon se nuk e kam provuar?!Te urreja aq shume per Aleksin por smund te ktheji shpatullat aq lehte une e di ne fakt nuk e di...Kjo eshte nje ngaterrese e vertete.

-Ja ku erdhem perseri ne te njejten teme te vjeter,e di cfare une vrava Aleksisin me gjakeftohtesine me te madhe une urreja cdokend ne ate familje perfshire dhe ty dhe neqoftese do me jepeji shansi do te vrisja ty,Joen dhe cdo kend ne kete akademi te mallkuar.

-Aaa Brus nuk dua ta pranosh nga urrejtja dhe inati qe ke ne kete momente duhet ta pranosh sepse ti e bere,qe te rrefehesh me te vertete.

-Me fal padre' por jam rrefyer ne kishe kete te diele keshtuqe....Do jete me mire te iki para se te inatosem dhe kur inatosem epo nuk ndodhin gjera te mira vellacko'.

Teksa po kalonte neper korridoret e akademise te cilat ishin erresire,dritat ishin erresire nje ze i foli:-Djaloshi i keq pa ndjenja Brus me nerva,ugh frika ime!

Ai ze kishte 1 vit pa e ngacmuar por perseri e njohu.

-Roman miku im je kthyer nga mbreteria jote e plehrave.

Qe prej asaj erresire del djaloshi misterioz,syzi,kacurrels duke qeshur.-Ehh nuk mendoje se do rrija andeji pergjithmone apo jo?Pas asaji qe me bere...

Vitin e kaluar Brusi e kishte rrahur me nje shkopin e golfit dhe Romani kishte perfunduar ne spital askush nuk e dinte arsyen e ketij sherri pervec atyre dyve ishte nje budallek Brusi ishte lidhur me te dashuren e Romanit e cila ishte zhdukur papritmas dy muaji pas ikjes se Romanit.

-Do hakmarrje he?Get over it!!Nuk me ben dot as edhe gjene me te vogel.

-Ne fakt dua nje falje.

-Hahahaha!!-fillon te qeshi Brusi.-Jezus,e paske seriozisht epo pac fat me kete.

-Kam dicka qe ty te intereson Brus.

-Mua nuk me intereson asgje ne kete akademi e aq me shume ti dhe gjerat e tua.

Brusi u largua me humor me te mire e duke qeshur me vete teksa po hapte deren e tij i shkoji ne mendje te shkoji tek Kristeni,hapi deren e saji pa trokitur dhe ajo gjendeji ne shtrat me laptopin e saji,mbylli menjehere laptopin dhe mori abazhurin dhe e drejtoi drejt tij.-Tallesh?Sailormoon ke nderemend te me vrasesh me nje abazhur roze?

-Dil nga dhoma ime tani,mos me vrit ndryshe shpirti jot do i ushqehet djajve.

-Djajve?Nga cili roman e ke marre kete fragment,mos me thuaji qe ke pare ndonje film fantasy.
-Qelbesire!!Plehre!!Vrases!!Bastard!!

-Epo ti duhet te jesh ndonje idiote qe i thua nje vrasesi keto fjale.
-Ti...n..uk do me vrasesh apo jo?
-Akoma jo...Kristeni i buzeqesh e frikesuar.-Atehere me thuaj pse erdhe ketu?

Ajo ishte aq e cuditshme.Ishte dhe nje nate dhe nje dite.Ajo dhe kishte frike por dhe nuk kishte,ishte e eger dhe e bute njekosisht.Ajo mund te ishte gjithcka qe Brusi kishte kerkuar.

Ai nxori nga xhepi nje Iphone.

-Telefoni im?
-Jo eshte i imi!Kur te behesh rolin e Sherlock Holmesit te pakten mos ler gjysmat e gjerave ne dhomen time.

Ajo ja mori me te shpejte nga dora.-Nuk e hape apo jo?

Brusi e shikon sikur te ishte nje e cmendur.

-Dashuri si mendon ti se mund ta hap une kur eshte me shenjen e gishtit tend.

-Uh true😜!

Ajo ul syte drejt laptopit dhe ai hap deren e iken,ajo mbyll syte dhe relaksohet,zemra po i rrihte si nje e cmendur ndofta nga frika ose...Nuk po kuptonte veten.

Doli nga dhoma dhe po e terhiqte era e duhanit qe kishte mbushur korridorin nga djelmoshat qe po e pinin kishte fatin me te keq te ishte fundi i korridorit te vajzave dhe fillimt te atyre te djemve.Djelmoshat kishin fatin te shikonin vajzen teksa bente "parade"kur ikte.-

-Shpirti do vish nga dhoma ime nje xhiro meqe jemi ne te njejtin korridor...-thote Romani duke qeshur dhe e afron drejt tij.Ajo e godet por ai nuk po e leshonte nderkohe aty me ate syte e tij gjykues,terheqes u shfaq Brusi.

-Roman leshoje.

-Nuk dua Brukito!!Cfare do me besh?Do me rrahesh por kesaji radhe per varreza jo per spital.Askush nuk po fliste e dinin shume mire qe Brus Del Fire fliste vetem njehere heren e dyte me shume mundesi vetem vepronte dhe nuk e kishin gabim,Brus e heq me inat Kristenin rreth kraheve te tij dhe pasi e shtriu ne shesh filloji ta godiste me shqelma,studentet u larguan me te shpejte nga aty dhe ngelen vetem ata 3,Kristeni i thoshte te ndalonte por me kot ai nuk degjonte.

Kristeni i dha nje te shtyre,Romani u largua me te shpejte.

-Cfare dreqin...?Une po te ndihmoja.

-Njeri me te meta mendore,ata syte e tu ishin erresuar kur po rrihnin ate Romanin.Ke po mendoje ne vend te tij Brus?

Brus i buzeqesh dhe kthehet ne normalitet sikur nuk kishte ndodhur asgje,ecen drejt saji dhe i peshperit ne vesh:-"Ne fund une jam bastardi,vrasesi ne fund te fundit jam "Djali i babait te vet"kam fituar temperamentin e tij.

Ai dhe e urrente dhe e pelqente.A mundet qe urrejtja te kthehej ne pelqim?Sidomos kur nje djale si puna e Brusit aq njeri i eger dhe me nje temperament aq te veshtire te kthehej ne nje "hero"per Kristenin?