The Unforgettable Ex (Campbell University Series 1)

CHAPTER 37

Hailey POV

"Hija!" Masayang bati sakin ni manang elsa na ngayon ay yakap yakap ako.

Hindi niya nga yata napansin ang mga cake na nasa katawan ko eh. She just hugged me.

"Teka bakit ganyan ang ayos mo anak?" Magsasalita na sana ako ng hawakan na niya ang kamay ko at iginiya papunta sa sofa.

Umalis siya sa harapan ko at pagbalik ay may dalang bowl na may lamang tubig at isang puting bimpo.

Pinunasan niya ang mukha ko.

"Nay nakita ko po si Kelvin kanina. Gusto ko po sana kayong isurprise ng cake pero nabitawan ko 'yon ng makita ko siya." Napangiwing sabi ko.

"Oh yang batang yan ni halos araw-araw pumupunta yan simula ng bumalik ka sa subic. Walang araw na hindi dadaan yan dito sa bahay para hanapin ka." Masayang kwento ni Nanay Elsa.

Parang lalong sumakit ang puso ko sa narinig ko.

"Pero ewan ko isang araw ay hindi na siya nagpunta at naibalita nalang sa akin ni Bea na ikakasal na siya sa nagiisang anak ng mag asawang Flincher." Patuloy na Pagke-kwento ni Manang.

"I--kakasal?!" Gulat na sabi ko. Mukhang nagulat din si Nanay Elsa at napahawak pa sa bibig niya.

"Hindi mo pa ba alam hija? Sa isang buwan ay kasal na nilang dalawa." Natigagal ako sa narinig ko.

Totoo ba to?! Kaya pala hindi man lang niya ako sinundan sa subic. Hindi man lang siya nagpakita sakin. Hindi man lang niya ako hinanap! Napaka duwag niya!

"Nay pagod ho ako sa biyahe pwede po bang sa ibang araw nalang tayo magusap?" Mukha namang naintindihan niya ako kaya naman ay umalis na ako at tinungo ang kwarto ko.

Dumiretso ako sa banyo pagkatapos ay binuksan ang shower. Hindi ko na nahubad pa ang mga damit ko, basta nalang akong tumapat doon at hinayaan ang tubig na dumaloy sa katawan ko. Ang luha sa mga mata ko.

Nanghihina ako. Bakit wala man lang nagsabi sakin?! Oras lang naman ang gusto ko!

"Isang taon Hailey! Hindi mo siya masisisi dahil mas pinili mo si Caleb. Kaya wag kang mag inarte!" Pagalit ng utak ko. Tama nga naman.

Pagkatapos kong maligo ay napagpasyahan kong pumunta doon sa lugar na pinagdalhan sa'kin ni Kelvin dati. Ang lugar kung saan sabay naming pinanuod yung sunset.

Our kind of paradise.

Nang makarating ako doon ay namesmerize parin ako sa ganda at tahimik ng lugar na nakita ko.

Naglakad ako hanggang sa kahoy na pathway bago tinanggal ang magkabilang sapatos ko. Umupo ako sa dulo nito at ibinaba ang mga paa ko sa tubig.

Sinandal ko rin ang ulo ko sa railings ng kahoy na 'yon habang nakatingala sa langit.

Bakit ba nalulungkot ako?

Kasalanan ko din naman kung bakit wala na sakin si Kelvin at kung bakit siya ikakasal. "Ang hilig mo kasing magmaganda." Ughh! Ipinilig ko ang ulo ko at pinagmasdan ulit ang sunset. Bago tuluyang humiga roon.

Ipinikit ko ang mata ko at dinama ang sariwang hangin sa lugar. Ang hanging parang niyayakap ako at sinasabing wag ng magisip ng kung ano-ano. Nakahinga ako ng maluwag kahit papano.

Lumipas ang mga oras ng makarinig ako ng mga yabag na alam kong papunta sa direksyon ko. Madilim na rin ang paligid ng imulat ko ang mga mata ko. Tanging ang malaking bilog na buwan nalang ang nagbibigay liwanag sa paligid.