New Orleans Vampire Hunter ( Dutch )

Chapter 1

Ik loop zoals gewoonlijk door de straten van New Orleans. Het is laat op de avond en de straten zijn al donker maar worden verlicht door de straatverlichting. Ik was op weg terug naar mijn appartement van een avondje afspreken met mijn goede vriendinnen. Ik had zoals gewoonlijk veel te bespreken met Julia en Saar. Zij weten niet wat ik in het dagelijks leven eigenlijk wel niet moet doen. Ze denken dat ik net zoals hun een studie volg op een universiteit in de stad. Het is maar beter dat hun mijn dagelijkse bezigheid niet weten voor hun eigen veiligheid.

Mijn familie is geen normale alledaagse familie, samen met mijn broers ben ik heel anders opgegroeid. De familie Jones doet al generaties lang vampieren doden. We kregen vroeger thuis school en in de avonden moesten we vaker trainen. Onze vader gaf ons die trainingen om ons voor te bereiden als we ouder zouden zijn. We leerden hoe we een vampier moesten doden en wat hun zwakheden waren. Een van de zwakheden was verbena, een lila paarse plant. Als vampieren in aanraking komen met deze plant dan krijgen ze hevige pijn.

Mijn vader heeft ons ook de over de oudste vampieren verteld, de originelen vampieren. Het blijkt dat deze vampieren al meer dan 1000 jaar oud moeten zijn. Deze vampieren zijn de allereerste van hun soort, alle andere vampieren zijn uit hun voort gekomen door de jaren heen. Ze zijn erg lastig om te doden, want normale vampieren kan je doden middels een houten punten staak door hun hart. De houten staak heeft geen effect op de orginelen vampieren daarom is ook nog nooit een van hun gedood. Ze leefden vroeger in New Orleans maar nu al tientallen jaren niet meer.

Ik ben ondertussen al bijna thuis, want ik moet nog maar een paar straten lopen. Er is bijna niemand op straat want het is inmiddels al half 2 snachts. Ik hoor ineens voetstappen achter mij lopen. Als ik me omdraai om te kijken of er iemand loopt, zie ik inderdaad een grotere man achter me lopen. Door de slechte verlichting op de straat kan ik lastig zijn gezicht zien. Hij heeft ook een capuchon op waardoor veel van zijn gezicht weg valt. Hij begint op een snellere pas te lopen in mijn richting. Ik begin daarom ook sneller te lopen naar mijn appartement toe. Ik draai me meerder keren om naar de man te kijken. Als ik de laatste keer omdraai om te checken of de man er nog loopt is hij weg. Hij loopt niet meer achter mij en is nergens anders in de straat te zien. Ik ben al een keer lastig gevallen op straat dat was geen vampier, het was een oude man die te veel gedronken had. Het voelt deze keer anders aan. Ik wil mijn weer omdraaien om verder te lopen naar mijn dan staat de man voor me, van de schrik val ik bijna naar achteren. Ik zie de hongerige blik in zijn ogen. Ik weet het zeker hij is een vampier.

'Je moet hier s'nachts niet zo alleen over straat lopen voor zo'n mooi meisjes als jij, dat is veel te gevaarlijk" 'Dankje wel voor je advies, maar ik red me wel' zeg ik op een zelfverzekerde manier. Ik heb geen houten staak bij me dat is het enige waaraan ik kan denken. Voordat ik het weet staat hij recht voor me neus en ben ik verloren, tot dat ik iemand iets hoor roepen. "Laat haar met rust!"