New Orleans Vampire Hunter ( Dutch )

chapter 5

Mijn vader vond het een beter idee, als ik bij hem zou slapen vannacht. Het leek mij dus geen slim idee, dan zou ik weer alleen over straat moeten lopen. Het is ook nog eens 20 minuten lopen naar mijn vaders huis. Ik pak meestal de bus naar mijn vader, maar die rijden na 1 uur s' nachts niet meer. Ik wou het liefst nu van het dode lichaam af, overdag kan ik het niet opruimen. Ik heb ook niet de behoefte om nog 24 uur een dood lichaam in mijn woonkamer te hebben.

Ik belde mijn broer Olivier op, want moet van geluk spreken als hij nu nog opneemt . De telefoon ging een paar keer over voordat ik een hem aan de lijn kreeg. Ik hoorde gelijk aan zijn stem dat hij doodmoe is. ''ja wat is er nou weer Eva''. Hij klonk niet alleen moe, maar ook lichtelijk geïrriteerd. Ik moest hem wel bellen voor hulp, want het zou mij niet lukken om het lichaam ongezien en snel in de auto te krijgen. Ik zou trouwens ook niet alleen het bos in durven op dit tijdstip. ''Ik heb je hulp nodig met een klein probleempje''.

"een klein probleempje? Het kleine probleempje is meestal heel groot bij jou, dus vertel maar, wie is er dood?''. Het was nogal direct om te denken, dat ik iemand gedood heb, maar hij had wel gelijk. ''Een Vampire probeerde mij te doden en ook nog wel in mijn eigen appartement''. ''Ik zie het probleem niet echt zusje, ik lag vredig te slapen net'' zei hij. ''Ik heb hulp nodig domkop, ik kan toch nooit dat lichaam alleen de trappen afdragen en naar het bos brengen. Ik vind het bos veel te eng in de nacht''. Ik hoorde mijn broer hard luchten en na een korte stilte stemde hij in. ''Ik kom eraan, geef me 15 minuten''.

Het is inmiddels 02:46 als mijn broer aan komt lopen. Hij ziet het lichaam liggen en opent zijn mond van shock waarschijnlijk. Hij sluit zijn mond na een paar korte seconden. ''Ik heb een vraagje Eef, want hoe heb je hem in godsnaam verslagen. Hij is bijna 1,90 lang en best flink gebouwd.''

''Het scheelde niet veel of ik had geen lucht meer gekregen. Het was puur geluk dat hij de staak vergat.'' zei ik zachtjes. ''Je hebt het gelukkig overleefd, laten we hem maar snel opruimen. Hij is een grote jongen dus dat zal wel langer duren.'' Ik gaf hem daar gelijk in en liep naar mijn slaapkamer toe. Ik was op zoek naar een oud bed laken, waar we het lichaam in konden wikkelen. Ik vond alleen maar een oude picknick deken, daar moeten we het mee doen. Ik loop terug richting de woonkamer en zie mijn broer kijken naar het dode lichaam. ''Het enige wat ik kon vinden was deze oude picknick deken.'' ''Ja, die deken is prima, zolang het lichaam er maar deels in kan.''

We hadden na 10 zware minuten het lichaam in de deken gerold. Ik was zelfs lichtelijk buiten adem en we moesten  nu nog naar beneden naar Olivier zijn auto toe. Ik had de voeten vast en Olivier de schouders. We moesten extra zacht lopen en praten voor mijn buren. Als nu iemand de gang zou oplopen waren we er geweest. 

We kwamen buiten aan zonder dat iemand ons gezien had. Ik legde het lichaam ff op de stoep neer voor de deur, want ik was buiten adem. Ik had normaal gesproken een buiten gewoon goede conditie, maar een lichaam van een volwassen man tillen was een andere verhaal. Ik was even op adem gekomen en we liepen verder naar zijn auto toe. We schoven het lichaam op de achterbank en sloegen de deur zachtjes dicht. Het eerste gedeelte was gelukt, nu nog het bos in zonder problemen.