Gönül Yorgunluğu

Sabırsız Yalnızlık

Ilık ve iniltili günler,adresini dahi bilmeyen kapımı zorluyor...Mevsim değişikliği,oyuncu değişikliğine benzemiyor,sevgili futbol severler...Şimdiden terlik giyer gibi,yalnızlığı giyiyorum üstüme,beynime,içime,gülüşüme, her şeyime...Neyime ? Yalnızlık benim neyime!... Diyemiyorum...Sabrımı çabucak öfkelendiriyor yalnızlığım...Mani olamıyorum...Şimdilerde sabır:yorganımın gece kimsesizliğimle itiş kakışım da kayması...Telaşıma bir türlü edep gömleği giydiremiyorum...Ya kolu kısa geliyor,ya da uzun... Bilmiyorum...Belkide bu mükemmelliyetçi tavır,lüks kılıyor kaygılarımı...Belkide bu şarkılar içimde bir şeylerin kımıldamasına izin veriyor...Bilmiyorum...Belkide bu yüzdendir,bir şeyleri zamanından önce olmasını dileyişim...Serzenişim...Bekleyişim!...Tükeniyor oluşum,kimsenin gözüne batmıyor;fakat çıtını çıkarsa telaşım,naraları eksik olmuyor gelmişini geçmişini arz ettiklerimin!...Kendime blöfler yapmayı öğretti bana,şu her vakit geçen,işin düşünce geçmeyen ''zaman''!...Kirleniyorum,aksini düşündüğüm her saniye...''Ayıplanıyorum'' kalbim tarafından...İşkencelerini abartıp,azaltmayan sabırsız sabrıma;sabrediyorum...Allah şahidim,telaşım için artık telaşlanmıyorum...Her ne kadar becerebiliyorsam...İşte o kadar gülüyorum!...En çokta buna gülüyorum...