O anda annem içeri girdi ve " noldu Hazal neden odada dönüp duruyorsun? " dedi. Hâlâ kararsızdım ama anlatmam lazımdı " anne sana birsey anlatmam lazım ama sakin ol " dedim. " Hazal kötü bişey oldu ve benden saklamıyorsun değil mi? Eğer saklıyorsan beni çok üzersin kızım." Dedi. " anne bi sakin ol anlatıcam herşeyi." Dedim. Ve anlatmaya başladım " Anne dün sahile giderken adamın teki saçma sapan şeyler söyledi" diyerek anlatmaya başladım. Daha sonra telefon konusunuda anlattım ve annem " kalk polise gidiyoruz " dedi. " yok artık anne" dedim ama annem haklıydı. "ne yani her seferinde dışarı çıkarken korkmak mı istiyosun? Kalk itiraz istemiyorum " dedi. Hızlı hızlı karakola doğru ilerlemeye başladık. Yarım saat sonra karakolun önündeydik. Ilk defa geliyordum ve birazda korkuyordum. O anda annem polisin yanına gitti ve konuyu anlatmaya başladı. Polis " kimin başına geldi bu olay? " dedi. Annemde " kızımın. Hazal gel buraya kızım" dedi. Gittim ve polis beni sorgu odasına götürdü. " adamın yüzünü hatırlıyor musun? " dedi. " E - evet " dedim. " peki o zaman sen onu bize anlatacaksın ve bizde bi robot resim çizeceğiz." Dedi. " tamam " dedim. Resim çizecek olan polisin yanına gittik. O adamın pis sırıtmasını anlatarak başladım. Top sakalı olduğunu ve iri yarı olduğunuda ekledim. Birkaç dakika sonra tıpkı o adama benzeyen bir resim çıkmıştı ortaya. " Evet evet bu adam " dedim. Polis " tamam biz hemen araştırmaya başlarız"dedi. Annemle geri eve dönüyorduk. Annem hâlâ sorguya devam ediyordu. "Neden söylemedin? Annenim ben senin bana herşeyi anlatman gerekir." Diyordu haklıydı ama onu üzmek istemediğim için söylememiştim. Yolda tartışırken eve nasıl geldiğimizi anlayamamıştık. Eve girdik ve üstümü değiştirip bilgisayarımın başına geçtim. Üniversitemin başlamasına az kalmıştı. Uçak biletlerine bakmaya başladım. 2 hafta sonrasına bilet buldum. Annemi çağırdım annem içeri girdi ve " noldu kızım? " dedi. " 2 hafta sonrasına bilet buldum alıyorum" dedim. " Gidiyosun demek " dedi yaşlı gözlerle. " Anne yapma böyle nolur bak gelirim ben yine yanına üzülme lütfen! " dedim. " Tamam tamam bakma sen bana anne yüreği işte hadi al biletini " dedi ve odadan çıktı. O anda telefonum çalmaya başladı. Arayan bilinmeyen bi numaraydı açıp açmamakta tereddüt ettim çünkü arayan o sapık adam olabilirdi. Ne olur ne olmaz diye düşünerek telefonu açmadım. 15 dakika sonra telefonum tekrar çalmaya başladı ve arayan polisti. Hemen açtım " buyrun memur bey " dedim. " Hazal hanım verdiğiniz ifadeyle eşleşen birini bulduk. Siz gelene kadar burada bekleteceğiz" dedi. "tamam hemen geliyorum" dedim. Ve üstüme salaş hırkamı giyip hızlı hızlı karakola yürümeye başladım. karakola gelmiştim ve içeri adımımı attım. İçeri girdiğimde gördüğüm ilk kişi o sapık adamdı. " evet evet memur bey işte bu adamdı " dedim. " Sizi arayan kişinin de bu adam mı yoksa başka biri mi olduğunu tespit etmemiz için telefonunuzu almam lazım. " dedi. " Tabi tabi hemen veriyim " dedim ve cebimden çıkarıp masaya bıraktım. Polis telefonumu bilgisayara bağlayıp birşeyler yapmaya başladı. Ve birkaç dakika sonra o adamın da telefonunu aldı. Numaraları karşılaştırdı ve aynı numara çıkmıştı. Yani beni arayan da rahatsız eden de bu adamdı. Tam karşımda oturuyordu. " Ne istiyosun sen benden ya? Niye takip ediyosun sapık! " diye bağırdım karakolun ortasında. Polisler beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Birkaç dakika sonra sakinleşmiştim. " Neyse siz artık gidebilirsiniz biz gerisini halledicez " dedi. " Peki o zaman ben gideyim ama bu adamı öylece serbest bırakmayın lütfen! " dedim. " Yok hanım efendi neden hemen bırakalım herşeyin bi cezası var." Diyerek içimi rahatlattı. Daha sonra ordan ayrıldım. Adamı parçalamamak için kendimi zor durdurmuştum. Eve de o sinirle hızlı hızlı yürüdüm. Eve gelmiştim ve kapıyı çaldım. Annem kapıyı açtı bi hırsla içeri girdim. Annem " noldu ne bu halin? Elin yüzün bembeyaz olmuş." Dedi. " Karakola gittim. Adamı tutukladılar kendimi zor tuttum." Dedim. " Sakin ol kızım o cezasını çekicek sen sıkma canını biz her zaman senin arkandayız. Kimse bişey yapamaz sana." Dedi ve sarıldık. " sizi çok seviyorum ben yaa nasıl dayanıcam ben korede? " dedim. " Hadi hadi sende benden beter oldun git ve hayallerini gerçekleştir " dedi. Hayranlıkla anneme bakıyordum. Dünyada o kadar insan varki ailesi yüzünden hayallerini gerçekleştiremeyen ama benim ailem hep bana destek oluyorlardı. Bu o kadar iyi hissettiriyordu ki kelimeler anlamını yitirmişti...
