Ekranda kocaman "Seul Universitesine kaydınız yapılmıştır. " yazısını gördüm ve resmen 10 dakika ekrana bakakalmıştım ... Binlerce kişinin 3 yıl boyunca uğraşıp giremediği birçok dil bölümü okuyan insanın hayali olan üniversiteye ben tek seferde kabul edilmiştim... Annemler bana gurur dolu gözlerle bakıyordu hemen olayın şokundan kurtulup anneme sarıldım ve mutluluktan dolan gözlerini görünce kendime engel olamadım ve ikimizde ağlıyorduk. Annemin gözyaşları omzuma düşüyordu. Belki anlayamadığım duygular içindeydi . Gideceğim için mi yoksa geleceğimi kurtarmamın mutluluğundan mı ağlıyordu bilmiyorum ama her ikimizde çok güzel duygular içindeydik. Babam da bize bakarken dolan gözlerini silip " niye ağlıyorsunuz ya sanki kızımız doğuya göreve gidiyor . Hadi bırakın ağlamayı acıktım ben " demişti ve annemle ikimiz öyle bir bakış atmışız ki babam " tamam ya bişey demedim " demek zorunda kalmıştı. Ertesi gün , üniversiteye gidecek olmanın sevinciyle evde yerimde duramıyordum. Dışarı çıkmaya karar verdim ve mavi kazağımla beyaz pantalonumu giyip kendimi dışarı attım . Kulağımda beni rahatlatan en sevdiğim eşyam kulaklığım takılıydı , tamamen dünyayla bağlantımı kesmiş bir şekilde yürüyordum . O anda arkamdan gelen sesle irkildim ve dönüp baktığımda gördüğüm şeyin etkisiyle yere yığılmıştım...
