Twists and Turns

2

Chapter 2

Certain events in our life's like a mockery to our faith, forcing us to throw away our pride just to SEARCH for the so called CONTENTMENT.

The sun's almost down turning into a ball of fire drowning in the west.

5:17pm

I was walking down the alley. 30 minutes passed and I'm still dragging my feet on my way home.

Kaya pinaka ayaw ko na walang pamasahe eh! Ang layo kaya ng subdivision namin sa kabihasnan!

Nasa bungad palang ako ng eskinita, sinusukat ang haba nito. Walang tao sa paligid. Sure it's the deserted alley.

Nagdadalawang isip pa ako kung dadaan ba ako dito? Or just allow blisters to form on the ankles of my feet and continue the long road safe?

Ang sakit na talaga ng mga paa ko.. Pakiramdam ko'y ilang sandali nalang at hihiwalay na ito sa aking katawan. T_T

I couldn't walk that far so I decided to take the shortcut. Bahala na...

Subalit hindi pa ako nangangalahati nang may biglang humintong motorsiklo sa daraanan ko. Blocking my way.. Naka itim na leather jacket ang sakay nito at may pulang helmet. Fear washed over me.. Napaatras ako. Kakaripas na sana ako ng takbo pabalik nang may humarang na namang tatlong nakamotor sa daraanan ko. Wala na akong kawala.

"S-sino k-kayo?" pilit kong pinatatag ang tinig but the words spilled out of my mouth like a choke.

Bumaba ang tatlong lalaki mula sa kani kanilang mga motorsiklo at lumapit sa akin. Napaatras na naman ako hanggang sa bumangga ang likod ko sa isang matigas na bagay, a man’s chest.

Bali-balita ang holdapping at rape ngayon. Isama mo na din ang patayan na dati rati'y ipinagkikibit balikat ko lamang. At ngayong ako ang nasuong sa ganitong sitwasyon.. Hindi ko malaman ang gagawin. Curse that lost p20.

"Hello there miss beautiful.." anang lalaki sa likod ko. Nagsitayuan lahat ng buhok ko sa batok. The man held me as his captive habang palapit naman ang tatlong nasa harap ko. Hindi pa din nila tinatanggal ang mga helmet nila. Tinatago ba nila ang mga mukha nila para hindi ko sila makilala at maisuplong sa mga awtoridad?

"Bitawan mo na sya Dean." sabi nung nasa gitna. He opened the dark glass on his helmet to meet my gaze..

Naramdaman ko namang binitawan nga ako ng tinawag nyang Dean kaya nakawala ako. Lumayo ako dito. But I still can’t find escape.. Ngayon ko lang napansing anim pala silang lahat; Three people at each side of the escape ways.

Now this sure is trouble. Napapalibutan nila ako.

"Finally! Nagkita na din tayo in person.." my eyes darted to the guy who in the looks of it, the leader of the group. Tinanggal nya ang helmet at ibinigay sa kasama.

He gave me a malicious look that I would have wanted to grab him and those balls which serves as his eyes.

"Huwag kayong lalapit!" I warned when they started walking towards me.. The 'leader' stopped his 'members' but he continued walking towards me. He even walked circling me..

"So.. Ikaw pala ang bagong kinalolokohan ngayon ni Fortin... Bilib na talaga ako sa taste ni Third, kaya pala ganoon nalang ang paghabol nya sa iyo.. " he stopped in front of me leaning closer. I can smell his ashtray smelled mouth and some remains of alcohol. Noon ko mas natitigan ang mga mata nya. There were red lines on it and the white was replaced with yellow.. "but I doubt.. Sa gagawin ko, kung gugustuhin ka pa nyang tignan man lang.." then his eyes was then filled with lust. Parang nakikinita ko na ang ibig nyang ipakahulugan.. Parang may bumundol na kung anu sa dibdib ko at nahihirapan akong huminga. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko dahil sa takot. Nanginginig ang katawan ko hindi lamang sa kaba, isama mo na din ang panlalamig ng aking balat. May kung anu syang isinenyas sa mga kasama nya at nagsilapitan ito. Napansin ko ding tinanggal na nila ang mga helmet nila ngunit may mga suot pa din silang bonnet.

"Nooo!!" ubod lakas na pagpupumiglas ko nang hinawakan ako ng isa sa kanila. Sinipa ko ito sa kanyang "most treasured" part at napaupo ito sa kalsada dahil sa sakit. Tatakbo na sana ako nang mahagip ako ng dalawa. Pilit akong kumakawala ngunit hindi ko magawa.

"Bitawan nyo ako mga g@gu kayo! Wala akong atraso sa inyo!" pagwawala ko habang pilit nila akong kinakaladkad papunta sa masukal na bahagi ng daan.

"Patahimikin nyo iyan!"

"MGA WALANGYA KAYO! ISUSUMBONG KO KAYO SA TATAY ko! MABUBULOK KAYO SA kulungan MGA G@G--UGH!" natahimik ako nang may kamaong dumapo sa tyan ko. Sobrang sakit ng impact niyon at halos mawalan na ako ng ulirat. Tumulo na ang luhang kanina ko pa pinipigil. Ayokong magmukhang kawawa sa harap nila pero hindi ko na kaya..

Ni hindi na ako nakapalag nung sinimulan nila akong hubaran.. Pinupunit ang uniform na suot ko.. Naririnig ko ang malademonyong tawanan nila. Ramdam ko ang sakit ng buong katawan ko sa sampal, suntok, sipa at kung anu ano pa... Ngunit wala na ako doon.. Parang mga anino nalang ang nakikita ko.. Ramadam ko ang sakit pero hindi ko ininda iyon. Everything seems like a blur to me.. My eyes filled with tears.. My cheek stings. Maybe because of the cuts..

Another rush of pain.. This time, I flinched. Mas masakit iyon. Para akong hinihiwa. Pakiramdam koy humiwalay na ang kaluluwa ko mula sa aking katawan.. Ngunit bago pa man ako tuluyang lamunin ng kawalan, narinig ko pa ang sabi ng isa sa kanila.. "He's here!"