Adopted by 5sos❤ (dutch)

hoofdstuk 40

Moon POV

Ik word achtergelaten...
Ik ben nu op de helft van mijn drinken, ik begin zachtjes te piepen.

Ik hoor iemand naast me zitten.
Als ik op kijk zie ik een man, nou ja... Dat neem ik aan. De 'man' heeft een zwarte hoed op, een laaaaaaaaange zwarte jas aan en een zonnebril op.

"Hey klein meissie" zegt hij en ik kijk hem heel raar aan.

"Laat me alleen!" gil ik naar hem

"Waarom zou ik?" zegt de enge man
"ik wil alleen nog even zegen: ik had gelijk, ik had gelijk over dit hele gebeuren... Ze laten je achter" zei hij, het laatste deel fluisterend.

"WAT!?!?"

"Jaaaa, das goed schatje, gewoon gillen"

Ik begon te trillen.

"LAAT ME GEWOON DUCKING ALLEEN" Ik begin te schreeuwen, te huilen en hem te slaan, maar hij reageert niet.

"Zou ik u ergens mee kunnen helpen?" hoor ik een Lieve jongensstem vragen

"JA, HAAL DIE MAN HIER WEG!" gil ik tegen hem en ik sla de meneer die naast me zit, maar ik voel hem niet.

"Ik zou het graag doen, maar... Erhm..."

"Chips chips chips" begin ik weer te piepen.

"Ik... Ok, word niet gek als ik dit zeg ok?"

Ik knik.

"Mevrouw, je was aan het praten tegen niemand..."
Ik zak in elkaaren barst in tranen uit.

"Moet ik je helpen?"

"IK WEET HET NIET, ik weet niks meer, wat is waar, wat niet..."
"Ik weet wel dat IK waar ben, zwgt de jongen en hij gaat op de plek zitten waar net de enge man zat...
"U kunt wel wat voor me doen trouwens, u werkt hier toch?" zeg ik en als ik hem aankijk, neem ik dat gelijk weer terug. De jongen die mij helpt, is ongeveer 14/15/16 jaar oud, en best wel schattig vind ik...

"Nee" giechelt hij zachtjes," maar ik kan je wel helpen"

Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht "kan je me begeleiden naar de balie alstjeblieft" zeg ik zo rustig mogelijk, maar in mijn hoofd schreeuw ik nog steeds van de stress.

"Ayay kapitein" zegt hij en hij helpt me omhoog. Ik Giechel van binnen.

We zijn nu bij de balie en ik vraag naar de verblijf plek van 5 seconds of summer.

"Mevrouw, wij mogen u deze informatie niet geven"

De jongen, wiens naam Maarten is, kijkt me aan en zegt dan:" aha, dus je bent gewoon een domme fangirl" en hij staart dan voor zich uit.

"WAT, NEE, IK WOON BIJ HUN, IK BEN DOOR HUN GEADOPTEERD!" Gil ik uit door alle drukte in mijn hoofd.

"Oh wacht..." zegt de vrouw achter de balie. Ik kijk haar vol hoop aan.

"Ze zouden nu al weg moeten zijn gegaan, maar dat zijn ze niet..." ik knik hevig.
"Ze missen me" huil ik.

De vrouw kijkt me geïrriteerd aan. "Ok, dan moet u me alleen uw voor en achternaam geven"

"Moon Irwin" zeg ik trots.

"Nee, je naam VOOR de adoptie"
"Oh ja, logisch"
"Moon Falo" zeg ik nog trotser.

"Mmmh... Moon Falo klopt..." zegt ze en dan loopt er iemand naar me toe en trekt me mee

"Kom mee" zeg ik tegen Maarten en hij rent achter mij aan.

Als we eindelijk aankomen zie ik iedereen opgelucht zuchten en daarna naar Maarten kijken...

Fujfhvstnmmjhg

Ok, verwacht me gewoon niet te updaten, dus ALS ik dan update, ben je heel blij. (hopelijk...)

Love y'all
Xx, S.