Tanımadığın,bilmedigin bir ev insanlar bakkal büfe hiç bir yer tanıdık değil işte burası benim hayatıma devam edeceğim yer.
Çevremde yavaş yavaş arkadaş edinmeye başladım iyi kötü yalnızlıgımı giderebiliyorlardı.Bi akşam odamın tavanında kendimi gördüm ilk başta bu zihnimin,bilinç altımın bana oynadığı bir oyun sanıyodum yanılmışım. Aradan bir kaç hafta geçtikten sonra bedenime zarar vermeye başladı. Sürekli yatagimdan beni itip vucudumun bazı yerlerini ısırıp kesici aletlerle zarar verip canımı acıtıyodu ve bunu kimseye anlatamadım. Sadece bana gözüken bunca yara,iz hayatımı etkiledi içime kapandım. Bu duruma alıştım tavanda gördüğüm ikizimle konuşmaya başladığımda beni sürekli yönlendirmeye kullanmaya çalıştı. Artık onun kuklası olmuştum o nederse yapıyordum çünkü yapmicam dedigim zamanlar vucuduma zarar veriyodu,ona karşı gelme gibi bi lüksüm yok. Bi gece karşı çıktım ona saldırdım,defalarca vurdum en son iki elimde boğarak öldürmeye çalıstım ve ondan kurtuldum. Ertesi gün odamın kapısından beni izleyen ailem şok olmuş bir sekilde bana bakıyordu.
-Bana neden öyle bakıyorsunuz anne,baba?
+Dün gece,dün gece sen kendini dövüyordun sana yaklaşamadık ve en son kendini bogmaya çalıştın engel olup yatagına yatırdık.
O günden sonra hayatımın kendi elimde degil de, içimde yarattıgım ikizimin elinde olduğunu öğrendim.
İkizimle bedenim bir ruhlarımız ayrıydı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gölgemdeki Karanlık
Paranormalİsmim Cross 17 yaşındayım 6 kişilik bir ailenin 3. oğluyum 11 yaşında hayatıma karanlık gibi çoken bi olayla karşılaştım. Nasılmı ? Yaşadıgım sokak gittigim okul, çevrem hepsi lanet olası bir yerdi...
