İkimize yetecek kadar sevmistim oysa.
Yetmedi degil mi? Bu bile sana yetmedi. Senin yerine sevsemde bununla yetinemedin. Ne yaparsan yap,senden gidemedim. Bunu iyi kullandın. En zayif noktam sendin. Olup biten herseye ragmen severek aptallik eden bendim. Ama artik iki kişilik sevmiyorum. Inan kendim icin zor seviyorum. Yakinda bu da biter merak etme.
Senden nefret edebilir miyim bilmiyorum. Ya senden cok nefret ederim ya da bu sevgiyi nefrete donusturmeye el vermez vicdanim.
Benim böyle üzüldüğümü gören herkes unut dediler. Oysa ben bunu bile umut olarak anlayabilendim. Sen, sana sundugum sevgiyle bile yetinmesini bilemedin.
Konu sensen eger, bir yolunu bulur, bir bahane bulur yine severdim. Sen bu kalbe şubat ayında baharı getirendin. Ben artık susuyorum. Hem de bagira bagira.
SENI ILK GÜNKÜ GİBİ HİSSETMEYI OZLEDIM.
OZLEDIM.
YEDI HARF, BINLERCE HIS..
Adımı agzindan duydugum zaman çeyizime alip saklayasim geliyor dudaklarini. Seni cok temiz sevdim. Şüphesiz sorgulamadan. Hicbir zaman kendim icin bir sey istemedim senden. Nasil bir beklenti içine girdiysem hepsi bizim icimdi. Gözlerinin icine baktigimda kendimi gördüğüm an yeniden doğmuş oluyordum. Seni bu yüzden sevdim belki de. Sevginin en saf, en temiz haliyle. Sen gül, ömrümü uzatiyorsun. Ömrümün geri kalani.
Gozlerine baktigimda anne rahmine düşen yeni bir bebek gibi hissetmek istedigim o kadın, hiç ummadığım bir anda çıktı karşıma. Beklemediginiz bir anda oyle birisi çıkıyor ki sevmemek elinizden gelmiyor.
Güzel bir yüreğe sahipti. Saf bir kişiliği vardı. Onu güzel kılan da buydu bende. Çünkü sevdigi adamdan utandıgı icin gözlerini kaçıran kadın, baş taçı yapılmalıydı.
Ben de uzerime düşeni yaptım. Onu hem kalbimin hem de yüreğimin baş taçı yaptım. Hani artık kimse gitse de böyle hissedeceğimi bir daha zannetmemeye baslamıstım.
O tanıdığım kadin en yürekli kadınlardan bir tanesiydi. Yanıma çıkıp gelecek kadar. Ben sana geldim diyecek kadar. Degerini bilmeliydim
Herkesin bir gün eşleşecegi ihtimallerini onu severken unuttum. Dedim ya, severken bilincini kaybediyor insan.
Beni operken bile çok farklı opuyordu. Gözlerinin içine baktigim zaman kendimi görüyor olmam, onu sevmem için yeterli bir yeterli bir sebepti.
Daha ne isterdim ki?
Bana sarılmadığı zaman bile "bu kadın benim evim!" diyebiliyordum.
