İnsanlar sevmek ve sevdiği kadar sevilmek istiyor. Fazlasında gözleri yok.
İnanmak,güvenmek,güvendiği insanın kendisine olan güveni korumasını ıstiyor. Sevdiği insanın hiç kimseden bu farkı olmadığını gormekse en çok korktuğu şey oluyor. Doğru değil mi ?
Tüm insanların içinden alıp hayatınızda çok farklı bir yere koyduğunuz o insanın aslında herkesten daha herkes olduğunu öğrendiğiniz anda, hissetiginiz acının tarifi hiçbir yerde yazmıyor.
Hani kör olsaydım da bunu gormeseydim, dediklerim bile oluyor. Ama sonra diyorum ki , hangi insan bunu dilemeye değer ki?
Ama yoruldum artık güvendiğim yerden incinmekten parcalara ayrılmaktan. Olan yaşama sevincimi aldı farklı gözüyle baktığım insanların gözünde farksız oluslarım. Kırıldım, parcalandım da kimseler tutmadı elimdem... İyilestirdigim her yara bende derin izler bıraktı. ALLAH'ın bildiğini kula da soyledik diye mi tüm bunlar ?
Her erkeğe hıyar gözüyle bakan, diyet için yediği salatada hıyarı eksik etmeyen kadın, sanada selam olsun
