เทอพยายามคุมไม่ให้ตัวเองไม่ให้ร้องไห้ออกมา ทางขึ้นห้องเทอต้องผ่านห้องนั่งเล่นด้วยสิเทอต้องไม่ให้สามคนเห็นว่าเทอร้องไห้เด็ดขาด
" เฮ่ๆๆเทรีซ่า เป็นไรอ่า " แต่ความพยายามของเทอไม่ช่วยอะไรเลยเมื่อแอชตันเอ่ยถามเทอขึ้นมา
" อะ..เออป่าวหรอกเศษขนมปังเข้าตาอ่า " แอชตันมั่นใจว่าเทอต้องโกหกแน่ๆ
" แน่หรอ แล้วหน้าเทอ " แอชตันจะถามเทออีกแต่ลุควิ่งมาพอดี " เทรีซ่า " ลุควิ่งมาหาแต่เทรีซ่าวิ่งไปข้างบนเสียก่อน ลุควิ่งตามเทอไป
แอชตันชะสงสัยว่าสองคนนี้เป็นอะไรทะเลาะกันหรอ
เทรีซ่าวิ่งถึงห้องแล้วเตรียมล็อคห้อง เทอร้องไห้เพราะไม่คิดเลยว่าลุคจะทำกับเทอแบบนั้น เขาเชื่อคนอื่นมากกว่าแฟนตัวเอง เขาเลือกเชื่อคนที่ไม่ได้ผิด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก! เสียงคนข้างลุคทุบมัน เดาไม่อยากเลยว่าใคร ลุค
" เทรีซ่า เปิดประตูหน่อย " ลุคตะโกนบอก ฉันเตรียมประเป๋าใบกลางเพื่อเก็บของลุคใส่ลงกระเป๋าเสร็จเรียบร้อย ฉันปาดน้ำตาออกแล้วเดินไปเปิดประตู ฉันรีบโยนกระเป๋าใส่ลุค
" นี้มันอะไรกันเทรีซ่า " ลุคมองกระเป๋าด้วยสายตาที่งง
" เราจบกันแล้ว ของของนายก้อไม่ควรอยู่ที่บ้านฉันอีก " ฉันบอกลุค ลุควางกระเป๋าลงแล้วกุมมือฉัน
" ไม่เทรีซ่า ฉันไม่ยอมเลิกกับเทอ "
" ออกไป " ฉันบอกโดยไม่มองหน้าลุค
" แต่เทรีซ่า.. "
" ฉันบอกให้ออกไป!! " ฉันตะโกนบอกลุคเสียงเริ่มสั่นแล้วน้ำใส่ๆก้อเริ่มไหล่ออกมา
ลุคปล่อยมือฉันแล้วเดินจากไปตรงนี้ ฉันเริ่มทรุดตัวลงกับพื้นแล้วร้องไห้นักกว่าเดิม
" เฮ่ลุคจะไปนัยว่ะ " ลุคไม่สนคำถามของคาลัมแล้วเดินหน้าต่อไป
" กูว่าขึ้นไปดูเทรีซ่าหน่อยเถอะ กูว่ามันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ " แอชตันบอกกับเพื่อนๆ ทุกคนต่างกันพาขึ้นไปหาเทรีซ่า
