Tandaan: Etong istoryang 'to ay kalokohan. AS IN! KALOKOHAN lang talaga. Walang magawa eh. Walang magawa kahit sa bahay, banyo, lababo o kahit sa kubeta. Nga pala, sinadya lang 'to mga pre! Trip trip lang 'to kumbaga. Oh well, that's laaaaaaaaaaaaaaayyp.
Hay naku. (=________=)
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
"Ikaw Lamang.."
Namimiss ko lahat ng mga ginagawa natin. Namimiss ko bawat yakap na ibinibigay mo sa akin.
Hindi ko akalain na magtatagal tayo.. Kahit maliit ka pa lang..
Minahal na kita ng lubos...
Akalain mo 'yun?
Araw-araw lagi kitang pinapakain. 3 times a day pa nga eh.
Sa bawat pagtawag ko sa pangalan mo..
Tuwang-tuwa ka at lalapit ka pa sa akin.
IKAW LAMANG...
At wala ng iba..
Pero isang gabi.. Akala ko, iniwan mo na ako. Hinanap kita ng hinanap hangga't sa wakas bumalik ka sa akin.
Nandoon ka lang pala sa kapit-bahay natin.
Ilang araw ang nagdaan.. Nabalitaan ko..
BUNTIS ka raw.
Ako'y tuwang-tuwa dahil..
SA WAKAS! BUNTIS NA SI MAY-MAY! ANG ISA KONG ALAGANG ASO!
BINABASA MO ANG
KALOKOHAN! [Collection:One Shot Stories at Ibang mga Kalokohan]
Short Story©ℐustℳyℋobby☠ϟ✰ Walang magawa. Kaya 'yan. Pahabol: Hindi pa po ito tapos. Dahil kung sakaling sapian ng pagkabaliw ang AUTHOR maaaring maka-isip siya ng magandang kwento. (Pwe! Maganda daw) Enjoy! :)