Alarm çalıyordu. Doktor hızla odaya girdi.Biz ise saf gibi ne diyeceğini bekliyormuşuz.Anneme:
- Hadi doktorun peşinden gidelim,dedim ama mübarekki dinleyen dinleyene.Sonunda kalktım ve ben gittim.Ama içeri girince nefesim kesildi.Kimisi bir yerde durmuş,kimisi oturmuş ağlıyorlar."Ne oldu" diye soracaktım ama ağzımı bıçak açmadı.Bir köşeye dayanıp iç çektim.O an Savaş geldi ve"Hadi gel benimle"dedi.Ağlamak istedim ama yapamadım.Uslu bir çocuk gibi onunla yürüdüm.Sonra bana:
-Bayılmayacağına söz ver,dedi.Bir an kafasını donklattıda bana mı öyle geldi diye düşündüm."Söz"dedim.
-Ejder öldü.
-Bence sana öyle geliyor.
-Hayır,içerdeki insanları görmedin mi?
-Valla de.
-Valla
-Savaş sana inanmak istemiyorum.
-İyi sen bilirsin.Benden yalan çıkmaz bilirsin.
Ve ardından vereceğim tepkiyi bekledi.Aslında vereceğim tepki onun kıçına atacağım 'tepik' olucaktı ama ben yere çökülüp ellerimi kocaaaaman açıp deli gibi savurup(yapılışının kısaltılışı 'isyan' olur)şöyle dedim:
-Hayıııııırrrrrrrrrrr! Ve tabii arkamdan gelen salak bir sesde:
-Eveeeeeeettttttt!
