Dersler bitmişti ve eve gidicektik. Çıkış zili çaldı ve herkez toparlanmaya başlamıştı okul bitmişti ve herkes evine gidiyordu. Batu eşyalarını topladı ve bana gülümseyip "yarın görüşürüz"dedi ve gitti.
Ege de eşyalarını topluyordu bende eşyalarımı topladım ve Ege'yi beklemeye başladım.
Ege bana hadi bakışlarını yolladı ve bende peşine takıldım ve okul çıkışına doğru gitmeye başladık.
Okuldan çıkmıştık sonunda bu sıkıcı yerden kurtulmuştum. Eskiden de sevmezdim okulu üvey babam beni 11.sınıfa kadar okutmuştu. Ama 12. sınıfa gitmemiştim.
"Bugün aileni bulmaya çalışcaz eski evinin adresini biliyormusun yani nerde oturuyordunuz?" dedi.
Evet manasında kafamı salladım.
Adresi verdim ve arabayla eve gidiyorduk. Yaklaşık yarım saatlik bir yolculuktan sonra gelmiştik. Burayı hiç özlememiştim sokaklarda kalmak bana daha iyi geliyordu.
Ege arabadan indi ve bende inip yanına gittim.
"Burası mı" diye kafasıyla gösterdi.
"Evet burası" . Yavaş adımlarala dışarıdaki demir kapıyı açtı ve içeri girdi. Bende arkasından girdim. Önde o arkasında ben gidiyorduk.
Aklıma beni bu bahçede dövdükleri geliyordu. Ege kapıya doğru gitti ve kapıyı çaldı. Biraz bekledikten sonra kapı açıldı. Annem yani üvey annem önce Ege'yi gördü ve sonra bana baktı.
Yüzü bi anda beni görünce soldu. "Niye geldin ha biz seni evden kovmadık mı ne yüzsüzlükle tekrar kovuldugun yere geliyorsun ha" bana bağırıyordu.
Ne diyeceğimi bilmiyordum korkudan Ege'nin arkasına saklandım.
"Biz İkara'nın gerçek ailesini bulmaya geldik bize yardım edeceğinizi düşündük."dedi.
"Ben nerden bilcem bu zavallınının ailesini biz bunu çöpün kenardında bulduk ve aldık ama almasaymışız bize zarardan başka birşey getirmedi "dedi. Haklıydı çalışmıyordum okula gidiyordum ve sürekli para lazım oluyordu bende söyledikçe bana hem kızıyorlar hemde dövüyorlardı.
Annem konuşurken bize bakmıyordu ve sürekli gözünü kaçırıyordu.
"Peki o zaman İkra'yı bulduğunuz zaman üzerinde not gibi birşey varmıydı?" Ege anneme sürekli sorular soruyordu ama annem başından atmaya çalışır gibi cevaplar veriyordu.
"Yeter ya seni kovduğumuzda pişman ettin bizi madem gerçek anneni babanı bulmak istiyordun neden şimdiye kadar aramadın bulmadın yeni mi aklına geldi annen ve baban olduğu". Annem bunu çok sinirli bir şekilde söylemişti. Ne diyeceğimi bilmiyordum bir yönden haklıydı ama bunların olacağını yani evden kovulacağımı nerden bilebilirdim ki.
Ege ayağa kalktı ve gitmeye başladı bende ne yapacağını bilmeyerek ayağa kalktım. Ege önden gitmişti bende arkasından gidiyordum.
"Demek evden kovulmak işine geldi küçük hanım ha hemen birini bulmuşsun bakıyorumda." Annemin bu sözüyle arkamı döndüm ve annem bana bakım sırıtıyordu.
Annemin ne dediğini hala idrak edememiştim ben burda nasıl yaşamıştım hala inanamıyordum. Annemin böyle söylemesi gerçekten beni çok üzmüştü. Annemin böyle bana bakıp gülmesi sinirlerimi bozmuştu.
"Sen ve babam beni evden kovdunuz ben 1 ay dışarıda ne yedim ne içtim hiç düşündünüz mü ha ben sokaklarda neler çektim sizin haberiniz var mı, ama o bana evini açtı bana yardım etti benim karnımı doyurdu. Sizin bana 18 yıldır yapmadığınız şeyleri o bana şunun şurasında bir haftadır yaptı biliyormusunuz." Kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım gözlerimden yaşlar yavaş yavaş akmaya başladı.
Ege yanıma geldi ve bana yardım ederek arabaya kadar getirdi. Kendi sürücü koltuğuna geçti bende son kez anneme baktım ve bende arabaya bindim.
Hızlıca ordan uzaklaşmıştık. Ben hala ağlıyordum artık ne kadar biriktirdiysem kendimi tutamıyordum ve ağlıyordum. Yine geçen yarım saatlik yolculuktan sonra gelmiştik.
Ben arabadan önce inmiştim ve evin kapısını açması için Ege'yi bekledim. Ege kapıyı açtı ve "iyimisin" dedi.
"Biraz uyusam iyi gelir galiba"dedim. Olumlu anlamda kafasını salladı. Bende hemen yukarı çıktım ve kendimi yatağa attım.
Artık yavaş yavaş Ege 'ye alışmıştım. İyi biriydi sıcak kanlıydı ve gerçekten bana yardım etmek istiyordu. O bana elinden geldiği kadar hatta daha fazlasıyla yardım ediyordu. Bende ona elimden geldiği kadar yardım ediyordum.
Uyumak istiyordum ağladığım için göz kapaklarım açıyordu ve kendimi uykuya teslim ettim.
Ege'den
Biraz evde oturduktan sonra aklıma gelen fikirle hemen kalktım ve az önce gittiğimiz eve doğru gitmeye başladım. İkra iyi bir kızdı zamanında çok kötü acılar ve yokluk çekmişti ve ben ona yardım etmek istiyordum çünkü ailesinin kıymetini bilmeliydi yani hayatalarsa, ben annem ve babamı küçük yaşta kaybetmiştim beni ananem ve dedem büyümüştü. Biraz uzun bir yolculuktan sonra gelmiştim.
Hemen arabadan indim ve eve doğru gitmeye başladım. Kapıyı çaldım. Az önceki kadın kapıyı açtı. "Ne işin var senin burda az önce gitmedin mi sen "dedi. "Ben şey diyecektim size , İkra'nın ailesinin nerde olduğunu biliyorsunuz ve az önce söylemdiniz siz bana kim olduklarını ve adresini söyleyin benimde size bir teklifim var." Hemen cebimden bir kağıt çıkardım ve bir miktar para yazdım.
"Eğer bana bu bilgileri verirseniz size bu miktarda para vericem" . Kadın ilk şaşırdı ama sonra bi anda gülümsedi ve tamam manasında kafasını salladı.
"Bana bi kağıt kalem ver" dedi. Hemen elimdekileri ona verdim ve birşeyler yazdı kağıda ve bana verdi. Bende aldım ve hemen cebime koydum. "Ben yarın yine gelicem ve parayı da getircem şu an yanımda bu kadar nakit yok ama söz yarın getircem". Kadın tamam dedi ve bende hemen arabaya bindim. Yavaşça arabayı çalıştırdım ve eve dönüyordum. İkra bu habere çok sevinecekti fakat bu adrese göre ev bizim olduğumuz yere biraz uzakta kalıyordu ama olsun yinede İkra'nın ailesini bulacaktık.
