''Πως..πως θυμήθηκες;;;'' ρώτησε ο Κρίστιαν εντελώς χαμένος με το νέο...
''Τι σημασία έχει μωρό μου;;;Το θέμα είναι πως θυμήθηκα και έτρεξα να σου το πω...'' του είπε και του έδινε φιλία σε όλο το πρόσωπο αφού βρισκόταν ακόμα στην αγκαλιά του...
''Δίκιο έχει ρε φίλε..'' είπε ο Νίκος...''Σημασία έχει πως όλα πήγαν καλά τελικά και η αδερφή μου βρήκε την μνήμη της...''συμπλήρωσε...
''Εννοείται,απλά....'' πήγε να πει αλλά η Αιμιλία τον διέκοψε κατεβαίνοντας από πάνω του...
''Τι ρε μωρό μου τώρα;;;;Δεν φτάνει πως είμαι καλά και εδώ μαζί σου...Δεν καταλαβαίνω τι έπαθες τώρα...'' την πλησίασε και την τράβηξε στην αγκαλιά του....
''Τίποτα αγάπη μου...Εννοείται πως φτάνει που είσαι καλά...Μόνο αυτό ήθελα,να γίνεις καλά...''είπε και την έσφιξε πάνω του...Όμως μέσα του κάτι δεν του άρεσε...Πως γίνεται να θυμήθηκε χωρίς να συμβεί κάτι...Είχε όμως τρόπο να μάθει και θα το μάθαινε...
Κάθισαν στο γραφείο και αγκαλιά..Η Αιμιλία δεν έφευγε από πάνω του και αυτός δεν την άφηνε...
"Κρίστιαν να σε ρωτήσω κάτι;"
"Ναι μάτια μου,ότι θες.."
"Τι ακριβώς είχε γίνει σε εκείνον τον αγώνα με τον Πάνο;"ρώτησα και τον κοίταξα...Τον είδα πως ξαφνιάστηκε λίγο..
"Τι εννοείς μωρό μου??"
"Εννοώ ο γιατρός είχε πει πως σου είχαν δώσει κάτι...Και εσύ όταν ήρθα πραγματικά δεν φαινόσουν να μπορείς να παίξεις...Τι είχε γίνει;;"
"Κάτι μου είχαν ρίξει στο νερό...Μετά τον δεύτερο γύρω σχεδόν δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου..Αισθανόμουν καταβεβλημένος και είχα παραισθήσεις..."
"Τι είδους παραισθήσεις;;"
"Έβλεπα διάφορα..Μέχρι και εσένα να κλαις που σε κλείδωσα.."
"Και πως συνήλθες;;"
"Θα σου φανεί περίεργο αλλά δεν θα άφηνα κανέναν να σε πειράξει και ούτε θα άφηναν αυτόν να σε αγγίξει..Σε είδα και απλά έπρεπε να βρω την δύναμη να σηκωθώ και το έκανα...Γιατί ρώτας;;"
"Έτσι ρωτάω...Δεν πίστευα πως ο Πάνος θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο...Δεν ήταν ποτέ άνθρωπος που θα έκανε κάτι κακό..Όσο ήταν εδώ δηλαδή δεν είχε δείξει κάτι τέτοιο.."
"Αιμιλία σε θέλει..Και όταν σε είδε με κάποιον άλλον απλά του γύρισε το μάτι..Δεν χρειάζεται να είναι κακός άνθρωπος.."
