"Κρίστιαν..." είπα και έτριψα με το χέρι μου το μέτωπο μου...Όλα τα βλέμματα ήταν πάνω μας.."Μπορείς να ηρεμήσεις σε παρακαλώ;;Φυσικά και θα σου το έλεγα..Απλά..." κόμπιασα λίγο...
"Απλά τι;;" ρώτησε κάπως απότομα και άγρια..
"Ηρέμησε γιατί έχουμε γίνει ρεζίλι και με τρομάζεις..."του είπα και είδα τα χαρακτηριστικά του να μαλακώνουν λίγο χωρίς να πάρει το βλέμμα του από πάνω μου..''Θα σου το έλεγα..Αλλά όταν σε ρώτησα για τον Πάνο κατάλαβα πως δεν θα το άφηνες έτσι και είπα να μην έχουμε προβλήματα ακόμα δεν θυμήθηκα...Ήθελα να περάσω την μέρα ήρεμα μαζί σου...Αυτό είναι όλο...'' απάντησα και απλά με κοιτούσε...''Πως το έμαθες;;;''
''Δεν έχει σημασία Αιμιλία πως το έμαθα,αλλά ότι δεν μου το είπες..Προσπάθησε να με σκοτώσει και εσύ απλά δεν είπες λέξη...Αν σου είχε κάνει κάτι;;;Πως του επέτρεψες να μπει στο σπίτι;;''
''Κρίστιαν ξέρω πως δεν τον θέλεις κοντά μου..Ούτε και εγώ...Αλλά σου εξήγησα..Άνοιξα και τον είδα μπροστά μου...Δεν τον θυμόμουν...Που ήθελες να ξέρω ποιος ήταν...Λιποθύμησα...Όταν ξύπνησα τον έδιωξα...Δεν φταίω εγώ...Σε παρακαλώ...''του είπα και τα δάκρυα έφυγαν από τα μάτια μου...Τον είδα να αναστενάζει και να έρχεται κοντά μου...Με τράβηξε στην αγκαλιά του και φίλησε το κεφάλι μου...
''Συγνώμη,συγνώμη μωρό μου δεν έπρεπε να σου φωνάξω..Αλλά θόλωσα...Μην κλαις σε παρακαλώ..Ανησυχώ,αυτό είναι όλο...''
''Συγνώμη που δεν στο είπα αμέσως...''απάντησα και σήκωσα το κεφάλι μου...Κοιταχτήκαμε και με φίλησε απαλά στα χείλη...
''Εντάξει μωρό μου...Αλλά σε παρακαλώ την επόμενη φορά να μου το πεις...Ακόμα και αν νομίζεις πως δεν είναι καλή στιγμή...''
''Εντάξει...''απάντησα λίγο μελαγχολικά...Δεν θέλω να έχω προβλήματα με τον Κρίστιαν και ειδικά για τον Πάνο...
Φάγαμε ήσυχα και μετά πήραμε το δρόμο για το σπίτι.....
Ο Κρίστιαν σκεφτόταν τον Πάνο μέσα στο σπίτι του και την Αιμιλία λιπόθυμη και του ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι...Εννοείται πως δεν θα το άφηνε έτσι αυτό...Έστειλε μήνυμα σε έναν δικό του να βρει την διεύθυνση του Πάνου χωρίς να τον δει η Αιμιλία και θα του έκανε μια επίσκεψη...
Όταν μπήκαν στο σπίτι την είδε να κάθεται στον καναπέ και να κρατάει το κεφάλι της...πήγε κοντά της και την τράβηξε στην αγκαλιά του...
''Όλα καλά μωρό μου;;;''την ρώτησα ανήσυχος...
''Με πονάει το κεφάλι μου..Πολύ...''
