En sonunda polisler Seda,Ecem ve Özgür'ü yanyana oturtular.
Başka bir odaya girip,konuştular bir karara varıcaktılar.
Onlar içeri girip,konuşmalarını sürdürdüler.
Ozan,Seda ve Ecem'i sandalyelere oturtmuşlardı.
Seda bağırıyordu:
-Allah Kahretmesin ya seni!!
Yalancı,pislik beni nezarete atrıramazsın.Yalan söylüyorsun suçunu itiraf et diye bağırdı.
En sonunda polisler çıktı ve:
Kerem Polis Bey:
-"Bir karara vardık.Seda'yı göz altına tutucağız bu iş çözülenene kadar" dedi.
Seda'nın annesi ve babası çok ağladı.
Ecem onları görünce bir baktıki içindende:
-Keşke bende annemi görseydim.Bare bir ağlayışını neden göremedim ?
Neden yapıyorsun bunu bana diye bağırdı.
Ağlayarak gitti.
Seda babasının gönderdiği limuzine binip,gitti.
Eve vardığında içeri girmiş,odasına gitmiş oturuyordu.
Babasıda kendi odasındaydı.
Seda ağlıyordu:
-Nasıl yaparım nasıl dedi?
Birden duvarında asılı annesinden hediye olan çerçeveyi ve içindede onların fotoğrafı varken şimdide yoktu.
Çok sinirlendi ve sandalyeyi devirip,hızlı hızlı yürüdü.
Babasının odasına girecekken babasının kapısı aralıktı.
Tam girecekken babası telefonla konuşuyordu.
Ve birden o konuşma bağırmaya dönüştü.Birden sesini tekrardan kıstı değişiyordu çok
Hamit Bey kısık sesle ve bağırarak şu kelimeleri tekrar ediyordu:
-Evet biliyorum.Seda benim gerçek kızım değil , ben ona bakmak zorundada değilim.Ama sen onun babasısın.Annesi var mı ? yaşıyor mu bilmiyorum.
Ama sen babasısın.Kızını para karşılığında bana satın.
Ne zaman paranı ödüyeceksin ?
Bakın beyfendi bağırmayın bende bağırıyorum.Seda geldi mi eve bilmiyorum diye konuşuyordu.
