Kurşun tam da kalbine denk gelmişti.Babam saydığım insan şuanda yerde kanlar içinde yatıyordu.Yumruğumu öyle bir sıktım ki tırnaklarım avcumun içini kanatmıştı.Gözlerim istemsiz doldu.Etrafım çok sisli ve heryer kanlıydı.Cesetler etrafımı sarmıştı.Hepsi gebermişti şerefsizlerin.Silahımı belime koyup hızla yürümeye başladım.Onun yanına geldim ve dizlerimin üstüne çöktüm.Başını kanlı ellerimle dizlerimin üstüne koydum ve nabzını kontrol ettim.Allah'ım çok şükür!Yaşıyor.
Ama kurşun kalbine saplanmış.
Gözlerini açtı,elimden tuttu ve:
-Oğlum.Bana birşey olursa ona sahip çık dedi kısık sesiyle.
Ben:
-Size birşey olmayacak efendim.
Ne olursun yormayın kendinizi dedim gözlerimden akan yaşlarla.Benim elimi iyice sıktı ve:
-Ona sahip çık.Kızıma meleğime sahip çık.Ben de olmazsam yıkılır.Annesinden sonra beni de kaybederse yaşayamaz o.Benden sonra da yerime sen geçiceksin bütün servetim senindir.Sana güveniyorum Savaş dedi ve eli yavaşça elimden kaydı.Gözlerini önce bir noktaya odakladı sonra yavaş yavaş kapattı.Hayır bu olamaz!Kalbinin atışlarını kontrol ettim.Atmıyordu kalbi.
Ayağa kalktım ve en son sesimle bağırdım.Duvara kaç kez yumruk attım bilmiyorum ama elimin heryeri yara doldu.Peki ben bunu ona nasıl söyleyecektim?Baban öldü nasıl diyecektim.
