Başlıkta gördüğünüz gibi evet istanbula gidiyorum. Bu sıkıcı yolculuktan önce okul zamanım ama ondan önce kendimi tanıtımı. Ben zeynep 12 yaşında 6. Sınıfa giden bir hayatım var. Evet şimdi de okul zamanı bu arada ben yamanlar da okuyorum bu sıkıcı hayata daha fazla sıkıcılık katıyor. Bune ya hayatım resmen sıkıcılık la donatılmış eler yukarı donlar aşağı diyor resmen. Gülersemde beni idam etcekler. Neyse biz okula dönelim. Okul hayatımın sıkıcılıklarından biri. Okula her zaman mutsuz agresif ve soğukkanlı geliyorum. Ne yazık ki okula gelince bu havalı tavırlarım hemen nasılda sönüyor. Sanki havama bir iğne batırıyorlar. Bende püf diye sönen havama çok pis şaka yapan birisi geliyor. Mesela " cin 3 harflidir çarpar. Kız da 3 harflidir kızdırma o da çarpar." Gibi şeyler işte. Bu kadar kafa gidiyor yanımdaki arkadaş sayesinde. Kız o kadar saf ki allahım metro çikolatasını o kadar çiğnemiş ki sakız sanıp şişirmeye çalışmış. Dilde tabi ki de kahverengi olunca Özür dilerim bok sandım. Bu ünlü kızımızın adı Sude dir. Bu şahıs yanımda oturur. Hocalarda tabi ki hemen beni suçlar niye diye sorarsanız onların rehberlik hocaları annelerin en iyi best friend dir yani ingilizce bilmeyenler için en iyi arkadaş tır. O yüzden beni suçlarla. Niye hep ben? Sorun mu ben de yoksa onlarda mı? Hiç bir fikrim yok. Neyse ben onları geçiyimde en iyi arkadaşımı tanıtıyim. Bu bizim yetenek dahisi kızımız. Allahım kız ne yapmıyor ki? Buz pateni, Çello, keman, gitar, piano, balle daha ne var bilmiyorum ama daha vardır kesin. Bu best friend im (bunun Türkçesini söylemem git biraz ingilizce öğren) Gözde ama ben ona gözdoş diyom.
Bu arkadaşla ben birlikte şarkı yazdık diyebilirim. Ben şarkı söylüyom gözde ya Çello çalıyor ya da piano çalıyor. Ben de orda mırıldanıyorum işte.
Bence bu kadar yeter!!! Uykum geldi ulan!
Bu benim gerçek Hikayem bu kişiler gerçekten var onlardan biri benim zaten.
