Chapter I
[October’s POV]
I am October. Sixteen years old.
I originally came from America. Since nandun yung mom at dad ko at yung company namin.
Pero nandito ako sa pilipinas to meet someone..
My soon-to-be husband.
Matigas kasi talaga ang bungo ko.
So they picked a boy for me to marry.
I don’t want to be married.
Mas lalo ng ayokong magkaanak at magkapamilya.
Lahat kasi ng mga lalake sa mundong to ay laruan lang para sakin.
I find it amusing when boys give in.. kahit na may mga girlfriend sila.
They really just fooling around didn’t them?
I do flirt with guys, for the sake of the girls na niloloko nila.
I pity those girls who were fooled.
Nag-eenjoy ako pag naipapakita ko yung tunay na ugali ng so-called boyfriend nila.
Kawawa talaga sila.. i know what they want.
Experience on s*x? Flirting?
Nah.. but i’m still a virgin. Hindi ko kayang i-give up ang katawan ko sa lalaking walang kwenta.
Ewan. Bahala na.
Wednesday, nine in the morning, and now I’m waiting at starbucks cafe.
And I’m wearing my daily outfit. Yung pang-bitch.
Dark make-up? Miniskirt? Killer heels? Stunning.
Parang pupunta lang ako sa night party sa isang bar.
Ayoko naman talagang magpunta dito pero..
Eto lang ang naiisip kong paraan para makabalik ako ng America.
And if I didn’t show myself to that unknown person, they’ll cut my allowance.
It’s just so unfair.
. . . . . . . .
“ma’am?”, sabi ng waiter.
“Another cup of cappuccino coffee please.”, i said in a lifeless way habang nakatingin ako sa cup na kakaubos ko pa lang.
Umiling ito at sumaglit ng tingin sa table kung saan ako nakapwesto. “Ok, right away ma’am.” Sabi nito sabay lakad papunta sa ibang table para kunin yung bayad ng isang costumer.
Malamang nailing dahil sa nakita nya na yung apat na mug sa mesa ko.
Pang round five ko na ang cappuccino coffee na in-order ko sa kanya.
This is so bullsh*t.
9 am ang meeting time. Anong oras na? 1:54pm.
Halos maglilimang oras na ko dito, kakaantay sa gagong yun.
At may balak pa ata akong indyanin.
Grabe lang. Gusto kong manapak ng mukha.
This is the first time na may nakagawa sakin neto. Grr.
Humanda sya.. hayop sya. Ayokong mawalan ng allowance dahil lang sa pa-VIP na to.
[Rain’s POV]
Haay nako.. ano ba naman kasing buhay to oh.. pambihira.
Wala nga akong balak makipagkita sa babae na yon..
