Merhabalar yine :) :)
Bir çocukla çıkmıştım normalde ona karşı bir şey hissetmediğim bir çocuktu..onunla 4 ay çıktım ama parçalı bir iliskiydi..O kadar bağlanmıştım ki ben ona sanki onsuz yaşayamiycakmisim gibi sanki kalbimdeki boşluğu dolduruyormus gibi hissediyordum...en sonunda oda terk etti beni babam gibi oda bırakıp gitti kırık kalbimi paramparça ederek gitti sebebi de benim hakkımda gerizekalı insanlar abuk subuk konusmalariymis.....beni terk etmesinden değilde daha çok o dediklerine inandığı için üzüldüm aslında ..en çok ona yandım ona kirildim
Bu olaydan sonra beni psikoloğa gönderdiler kadın bozuk sinirlerimi daha çok bozmaktan başka bişey yapmiyordu en sonunda beni psikyatrise yolladi....Benim hiperaktif olduğumu ve baba eksikliği beni etkilediğini söyleyip antidepresan verdi.....sanki ben bilmiyormusum gibi benim ona söylediklerimi bana anlattı..ne büyük bir ironi ama....butun bu olaylardan sonra aslında intihar edip kurtulmayı bile düşündüm ama sonra annemi ve beni seven kişileri düşünüp vazgeçtim....Annem hergün bana anlatırsan anlarım dedi ama ben yapamadım anlatamadım içimde güvensizlik gibi bişey vardı çıkmıyordu kelimeler ağzımdan sanki ...söylediklerim ile düşündüklerim farklıydı hatta zıttı birbirine....
