Annemden ayrılalı 2. günüm anlayamıyorum sanki herkes inadıma yapıyor gibi anne diyorlar okula gidiyorum acaba benimle dalgamı geçicekler çok korkuyorum ve okula geldim sırama oturdum ders zili çaldı öğretmenimiz bir soru soracaktı bana sormasın diye kafamı çeviriyordum ve korktuğum başıma geldi öğretmenim aslı sana sorayım dedi bana soramasını istemiyordum gözlerim istemiyorum derken azımdan sorun hocam sözcüğü fırlayıverdi Evet dedi en sevdiğin kişi ağlak bir sesle annem dedim peki annen ile senin aranda sevmediğin veya üzüldüğün olay ne dedi sözcükler boğazımda kitleniverdi bir an inadıma yaptığını düşündüm annemin ölümü derken gözümden ufak damlacıklar düşmeye başladı öğretmenim dayanamayıp bana sarıldı ağlama yavrum bende senin annen sayılırım dedi çok üzülüyordum teneffüs zili çaldı ben kantine iniyordum gıcık olduğum bir kız vardı adı kübra bana alaycı bir tavırla ayy canım annenmi öldü derken gülüyordu ağlayarak geri sınıfa döndüm düşünüyordum bu insanlar da hayat gibi acımasız onları da mı hayat hapis etti? Çok çaresizdim son derse geliyorduk karnım çok acıkmıştı ama boğazımdan bir lokma geçmiyordu en sonunda okul bitti okul çıkışı annemin mezarına gittim her zamanki gibi ona okulda işlediğimiz konuları anlattım benimle gurur duyduğunu hissedebiliyordum babam evde beni bekliyordu annemin mezarına 1gül bıraktım ve evin yolunu tuttum eve geldiğimde babamı göremiyorum Baba baba diye seslenirken aklıma babamın ölebileceyi gibi kötü şeyler geliyordu çok korkuyorum birden babamın hoşgeldin kızım dediğini duydum derin bir nefes aldım hergün babamı kaybetme korkusuyla yaşıyordum
