Herşey elimden gidiyordu gün geçtikçe. Sabah oldu okula gitmeliydim, ama o sıcacık yatağından kalkmak istemiyordum. Güçlükle açtığım gözlerim kapanıyordu aaa oda ne? Annem evet annemi görüyorum anne diye bağırdım ama o tek kelime söylemeden bembeyaz uzun elbisesiyle aniden uzaklaştı. Duyduğum sesle tekrardan açılgı gözlerim. Babam bğırıyordu yataktan kalkıp koşarak gittim babamın yanına. Giderken de yine korkular sarıyordu beynimi. Gittim gitmesinede ne göreyim? Yerde bir böcek babam böceklerdenmi korkuyordu? Kendinden bin kat küçük olan bir canlıdan nasıl korkabilirdi? Ufak adımlarla yanına yaklaştığım babama ne oldu? Diyecekken kısık bir sesle şişt sus dedi. Ne olduğunu anlamadan tek kelime etmedim ,Şaşkınlıkla babama bakıyordum koca ayaklarıyla atmaya çalıştığı minik adımlar vardı. Elindeki koca sopayla ne yapıcaktı olamaz! Yoksa hayır! diye yüksek bir sesle bağırdım elindeki sopayı yere düşüren babam kızmıştı bana ama ben doğru olanı yapmadımmı? o böceğin canını almasına izinmi verseydim? annem gibi odamı acımasızca öldürülseydi? Odama geri döndüm dırırt mesaj geldi zeynep ne yapıyorsun aslı yazmış iyiyim msajı attıktan sonra tekrardan uzandım yatağıma tam gözlerimi kapayacakken birde ne göreyim?!bir adam elindeki sopayı babama doğrultmuştu aynı babamın kendinden bin kat küçük böceğe yaptığı gibi acımasızca! korkuyorum evet gene korkuyorum babamın ölmesinden adam sopayı hızlı bir şekilde babamın kafasına vurdu inanmıyorum oda ne? Kan olamaz babamıdamı kaybedecektim? eee ne olacaktı şimdi bana? acımasız hayat beni hiç sevmemişmiydi? Bu sorular beynimde dans ederken ben farkında olmadığım Bir Kıyamet Gecesi nin içindeydim herşey git gide kötüleşiyordu babamın mezarınıda annemin mezarının yanına gömen amcalara yalvarırcasına bağırıyordum gömmeyin babamı toprak atmayın üstüne son toprağı atıyorlardı babama herşeyin bittiğini an babamda nefesini tutmuştu kendime sorduğum soruların cevabını bir bir hayat veriyordu bana...
