Claudia maakte zich zorgen, zorgen over van alles. Ze dacht elke minuut van de dag aan haar ouders die ze nooit meer zou zien en aan Binky. De verpleegster kwam binnen, Claudia deed net of ze sliep ze had geen zin om te praten en vragen te beantwoorden zoals hoe gaat het met je? Ze hoorde dat de verpleegster iemand riep, wat ze daarna zei hoorde Claudia niet. Claudia voelde dat haar bed wegreden werd. Ze wist niet waar naar toe. Haar bed werd weer stilgezet. Ze hoorde de deur dichtslaan en deed haar ogen weer open. Ze zag dat ze naar een andere kamer was gereden. Nu pas besefte ze wat haar allemaal was overkomen en wat ze allemaal kwijt was. Een groot verlies. Ze had alleen maar haar ouders en Binky voor de rest had ze niemand, op school had ze ook geen vriendinnen. Eerst was het een boze droom, maar nu gaat Claudia inzien dat het meer is als een boze droom, de werkelijkheid. Ze hield van haar ouders en van Binky. Het besef van verlies was groot. Ze werd steeds verdrietiger. Nu maar hopen dat ze Binky weer vond maar diep in haar hart wist ze dat die kans klein was. Toch was er nog hoop. De verpleegster kwam binnen, 'Claudia' zei ze, ze keek verdrietig. ' nu je ouders eh, omgekomen zijn bij het ongeluk, heb je niemand meer die voor je zorgt. Je staat nu ingeschreven voor adoptie. Het spijt me'. Dat was de rand. Claudia barstte in tranen uit, tot nu toe had ze nog niet laten merken hoe verdrietig ze was. Nu kwam alles van de afgelopen dagen eruit. Alle emotie. ' ik wil geen nieuwe ouders, MIJN OUDERS ZIJN ONVERVANGBAAR!!!
Ik hoop dat het nog leuk is. Veel plezier nog met verder lezen. Het nieuwe hoofdstuk komt er weer snel aan.
JE LEEST
No home without horses
RandomClaudia is een meisje van 14 jaar. Ze is gek op haar pony binky, maar dan krijgt ze een ongeluk... Veel plezier met lezen van mijn boek. Deze cover is gemaakt door @CAntonia_x , willen jullie ook een leuke boekcover kijk dan even op haar profiel.
