Bu bölüm kısa kısa iki bölüm olacağı için böyle kısa.İyi okumalar.Oy ve yorumlarınıza ihtiyacım var,lütfen beni bundan eksik etmeyin.Sizleri seviyorum.
Genç kız elinde telefon Calum Hood ile mesajlaştığı her cümleyi tekrar tekrar okuyordu.Kendine koca bir aptal olduğunu söyleyip kısık çığlıklar atıyordu.İçindeki pişmanlık duygusu her geçen gün büyürken her gün kaşık kaşık fıstık ezmesi ve nutella yiyordu.Kafasını çevirdiğinde kendisini aynada gördü.Boyu göğüslerinin altına kadar gelen saçları yağlanmış ve yıpranmıştı,kaç gündür yıkanmıyordu.Gözlerinin altı morarmıştı,uykusuz ve yorgundu.Uyumadığı her saat ağlamıştı ama artık göz yaşları tükenmişti.Ağlayamıyordu bile.Onunla tanışma,konuşma fırsatını itmişti.Ona hayrandı,ona hayrandı.En büyük hayaliydi genç kızın.Ondan kilometrelerce uzak olmasına ramen onu görme umudunu yakalamış,yakaladığınıda itmişti.Onu bu depresyondan çıkaracak tek şey ondan gelen bir mesajdı.Ama o da yoktu.Duvarındaki posterle her gün konuşmuştu,ama artık sesi çıkmıyordu.Beynindeki çığlıkların arasında dönen en çirkin kelime keşkeydi.
"Keşke lanet tribi atmasaydım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
comment//c.h
Fanfiction*Calum hood fotoğrafınıza yorum yaptı.* "Sadece en büyük hayranınım Calum Hood."
