Sanne knuffelde me terug. We gingen naar Sanne's kamer toe. We zaten op haar bed. "Sophie je bent echt heel verdrietig. Wat is er gebeurt?" "Nou, i-ik zei toch dat mijn ouders iets met me wilden bespreken?"; zei ik stotterend. "Ja? Is het slecht nieuws? Huil je daarom?"; vroeg Sanne heel snel achter elkaar. "Ja, ze zeiden dat... dat we gaan verhuizen." "Wat!? Maar waarom?"; vroeg ze geschokt. "Geen idee. Volgens mij door een paar problemen met de betaling van de huur thuis. Maar ik wil niet gaan! Help me alstjeblieft." "Tuurlijk maar, moet je ook naar een ander school dan? En waar gaan jullie eigenlijk heen?" "Ja ik moet naar een ander school en we gaan hier ongeveer 80 km vandaan wonen." "80 km!? Maar hoe gaan we dan afspreken? En kunnen we dan ook niet meer samen huiswerk maken?"; vroeg Sanne verdrietig. "Jawel, tuurlijk gaan we afspreken. Want ik ga nergens heen. Dus wil je me helpen met een plan?" "Een plan zeg je? Spannend!"; zei ze met een gemene blik. "Oke ik dacht om...." Ik legde haar het plan uit...
Waar kan ze zijn, we hebben overal gezocht."; zei Sophie's moeder. "Ik weet het niet, misschien bij de mc?"; zei haar vader. "Waarom zou ze daar heen gaan als ze verdrietig wegrent?" "Weet ik veel, jij bent ook een vrouw, wat zou jij doen als je verdrietig wegliep?" "Geen idee, waarschijnlijk zou ik dan naar een vriendin gaan." "Ja dat is het, ze gaat meestal naar Kevin als er iets is." "Ja goed idee."; zei haar vader. Ze reden naar het huis van Kevin. *ding dong* "O hallo meneer en mevrouw Parker. Uhm... is er wat? Jullie zijn nogal bleek."; vroeg Kevin vriendelijk. "Hoi Kevin, is Sophie hier?"; vroeg haar vader. "Sophie? Nee, hoezo?" "We uhm... we weten niet waar ze is. Ze ging uit huis, maar ze zei niet waar ze heen ging."; zei haar moeder. "Wat? O nee, ik-ik weet niet waar ze is sorry."; zei Kevin wanhopig. "O oke bedankt, we gaan haar verder zoeken."; zei haar vader. "Wacht, meneer Parker! Mag ik met jullie mee?" "Tuurlijk jongen, misschien ken je een paar plekken waar ze kan zijn." "Bedankt, een moment ik trek even mijn jas aan." Ze reden naar de stad toe om daar te kijken.
(Ondertussen bij Sophie en Sanne)
De plan ging als volgt: ze gaan op internet naar een goed doel zoeken, en het geld dat ze bij elkaar inzamelen, gaat naar haar school waardoor Sophie een jaarbeurs krijgt voor volgend jaar. En dan kan ze lekker niet verhuizen of naar een ander school gaan. "Oke... opperatie: Sophie blijft hier want ze wilt niet gaan, kan beginnen." "Opperatie wat? Sanne, jij kan echt geen namen verzinnen voor plannen... (hehe) We noemen het opperatie: niet verhuizen. Is beter." "Ppff! Best, boeie! Kom, ik weet wel een site... Ik las het rijtje voor. "Helpen voor meer boeken?" "Neeeh"; zeiden we in koor. "Voedsel voor kantine?" "Neeeh" "Schooluniforms?" "Echt niet!" "Oh, en dit dan? Spullen voor de sportteams? Dat zou goed zijn voor ons, bij het cheerleaden."; zei Sanne. "Ja goed idee. Wat moeten we doen? Ik begrijp er niks van." Laat mij maar."; zei Sanne... "Zo klaar." "Hoe weet jij dit allemaal?" "Vergeet niet dat ik ook op dit moment met een beurs op school zit. Ik heb het van mijn ouders geleerd"; zei ze. "Klopt, vergeten. Dus nu heb ik een beurs voor volgend jaar?" Ja, bijna. Je krijgt morgen of vandaag een mailtje thuis. Je moet dan alleen nog op 'mee eens' klikken, dan heb je officieel een beurs." "Cool! Bedankt."; zei ik blij. "Graag gedaan." "Sanne! Kom je? We gaan naar de stad." De moeder van Sanne riep. "Oh ja, ik zou met mijn moeder naar de mc gaan." "Oh geen probleem, ik ga wel naar huis. Opperatie: niet verhuizen, is toch al volbracht." *hahaha* "Oke, tot morgen op school."; zei Sanne. "Doei!" Ik liep net de trap af en de moeder van Sanne kwam naar de gang. "Oh hoi Sophie." "Hallo mevrouw. Alles goed?" "Ja hoor, met jou?" "Ook goed bedankt." "Wanneer kwam jij?"; vroeg Sanne's moeder. "Ongeveer een half uur geleden." "Oh zo, ik ben net een kwartier geleden gekomen vandaar." "Oh. Maar ik ga al."; zei ik vriendelijk en maakte de voordeur open. "Oke meid, tot ziends!" "Dag!"
(Bij haar ouders en Kevin) :
"Ze is ook niet in de stad. Kevin weet jij misschien een plek? Waar gaan jullie allemaal heen als jullie samen zijn?"; vroeg haar moeder. "Uhm... gewoon overal waar we zijn geweest. Maar... oh ja! We gaan ook wel eens naar de bioscoop, misschien is ze daar met haar vriedinnen."; zei Kevin. "Wacht eens even, vrindin?"; zei haar vader. "Natuurlijk Sanne!"; zeiden ze alle drie tegelijk. Ze reden meteen naar Sanne's huis om daar te gaan kijken. *ding dong, ding dong, diiiinngg doonngg!* "Hoi Kevin, wat is er?" "Hoi Sanne, is Sophie hier?"; vroeg hij wanhopig. "Sophie? Ze was er net nog. Ze is naar huis gegaan." "Naar huis? Oke, bedankt. Doei."; zei hij snel achter elkaar. "Oke...Doei."; zei Sanne. Ze reden weer naar huis en Sophie was net aangekomen. Ze pakte een snack en een fris. Ze zette de tv aan en een paar minuten later kwamen haar ouders en Kevin. "Sophie!?"; riep haar moeder. "Ja?" Ze kwamen de woonkamer binnen. "Sophie waar was je?"; zei haar vader. Kevin ging naar haar toe en gaf haar een knuffel en een kus op haar hoofd, (ze was een kop kleiner dan Kevin). "Kevin? Wat doe jij hier?"; vroeg ik nieuwschierig. "Nou, je ouders kwamen naar mijn huis toe en ze zeiden dat ze je niet konden vinden, dus ik kwam met ze mee om jou te zoeken." "Oh." Ik ging weer verveeld op de bank zitten en tv kijken. "Wat is er?"; vroeg Kevin bezorgt. " 't is niks hoor."; zei ik met een nep glimlach. "Oke. Uhm... ik zie dat het al laat is dus ik ga maar eens naar huis." "Is goed, doei!"; zei Sophie. De moeder van Sophie keek naar de klok. Het was al bijna half vier. "Oh ja! We zijn Jane helemaal vergeten."; zei haar moeder bezorgt. "Als je wilt ga ik haar wel halen mam, dan kan ik gelijk met Kevin meelopen." "Is goed, weet je waar ze is?" "Waarschijnlijk bij Megan. Ze gaat meestal met hun mee als jullie haar niet komen halen, had ze me verteld. Kom je Kev?"; zei ik. We liepen naar buiten. "Wat is er Sophie? Waarom ben je zo sip?" "Kevin, ik wil je even zeggen dat wat er ook gebeurt, ik van je hou." "Ik ook van jou lieverd. Maar ga je me vertellen wat er is?" "Ja... mijn ouders zeiden dat." "Ja?" "Dat we ver van hier gingen verhuizen. "Verhuizen? Waar?" "Ongeveer 80 km hier vandaan." "Oh... maar moet je ook naar een ander school dan?" "Ja, helaas wel." "Dus je wilt eigenlijk zeggen dat we vanaf dan een afstand-relatie hebben?" "Normaal wel maar ik niet en weet je waarom niet?" "Waarom?" "Want ik en Sanne hebben net een beurs voor me geregeld voor volgend jaar." "Serieus? Haha, goed idee. Wat heb ik toch een slimme vriendinnetje." "Kevin, je maakt me verlegen." "O ja?" "Ja! Haha. We liepen hand-aan-hand verder. "Ik moet hier linksaf."; zei ik na een tijdje. "Oh, oke. Zie ik je dan zondag om 13:00?" "Is goed. Tot dan!" "Dag schatje!" Ik gaf hem een kus op zijn wang en liep naar het huis van Megan. *ding dong* "Hoi Sophie!" "Hoi Jane!" "Wie is dat Jane?"; riep de moeder van Megan. "Mijn zus is gekomen, ik moet naar huis!" "Oke meisie tot de volgende keer!" "Doei! Bedankt voor het ijsje!"; riep Jane terug. "Alstjeblieft!" Jane trok haar schoenen en jas aan, en liep naast me.
"En, was het leuk bij Megan? Sorry dat we je niet kwamen halen." "Maakt niet uit, het was toch heel leuk." "Oke, gelukkig." Eenmaal thuis aangekomen stonden mijn ouders boos voor de deur aan het wachten. "Hoi mamie!"; riep Jane meteen blij. "Hey, schat. Kom mee, help me met de tafel te dekken." "Oh ik kom wel helpen mam."; zei ik. "Nee Sophie, blijf jij maar hier met je vader. Hij moet wat met je bespreken."; zei haar moeder. "O oke. Wat is er? Waarom ben je zo boos papa?"; vroeg ik bang. Hopelijk had hij niet dat mailtje over de beurs gekregen anders kreeg IK zeik, dacht ik bij mezelf. Hij haalde zijn telefoon tevoorschijn en liet me zijn scherm zien. Ik las in mezelf: Beste meneer/ mevrouw, uw aanmelding voor de schoolbeurs is geaccepteerd. Om zeker te weten dat dit uw echte e-mail adres is, willen wij dat u op 'mee eens' klikt. Bedankt voor uw €150.00.- donatie!
€150!? Sanne! Ik had max. €100.- gezegd! Oh nee!
"P-Pap i-ik kan het allemaal uitleggen."; zei ik wanhopig. "Oh ja? DOE DAN!" Hij was HEEL erg boos. "Je weet toch dat ik vandaag naar Sanne ging?" Mijn vader knikte. "Nou ik wil dus niet dat we verhuizen, daarom habben we dus een beurs voor me geregeld door geld te doneren, om nieuwe spullen voor de sportteams op school te kopen." "O ja? En wat zeg je dat over het bedrag!?" "Dat heb ik niet gedaan maar Sanne! Ik zei tegen haar max. €100.00.- gezegd, maar volgens mij heeft ze dat niet gehoord." "Nou, bedankt voor je uitleg. En weet je? Je krijgt een 2 weken huisarest! En dat komt goed uit want dan kan je lekker helpen met de verbouwing volgende week, in de nieuwe huis." "Nee! Dat gaat sowieso niet want ik heb al een beurs voor volgend jaar."; zei ik brutaal. "O ja? Maar niet als ik het annuleer. Je mag nergens heen en je krijgt je zakgeld niet deze maand!" Hij liep boos naar de woonkamer en sloeg de deur hard dicht.
Ik zat op te trap te huilen. O nee! Maar ik zou zondag naar Kevin gaan. *zucht* ga ik dan toch verhuizen? Dacht ik bij mezelf.*snik, snik*
Lees mijn volgende deel ook: 'Afstand relatie?'
:)))))
