Satranç Jokerleri 3 : İskambil Piyonları ♙

Boğmak İstedi Kuzgun, Kelebeği.

*Medyada Lorennah Enkraynıl'ı görüyorsunuz.

"(...)Derler ki; 'Anne Hahlenfei birgün bir oğul görmüş ömürlerinin birinde. Kendi sahip olacakmış bu oğula. Öylesine sevmişki bu oğulu, öylesine aşık olmuşki ona doğurmak istemiş onu. Bu yüzden ömürlerinden birinde uyanmış. Ve o oğula adamış hayatını. Tek istediği ona bir kere sarılmakmış kendi bedeniyle. Ancak bir kelebek doğurmuş ilkin. Önce kızmış, sinirlenmiş. Lakin sonra görmüş büyüsünü, sihrini bu kelebeğin. Artık Kutsal Oğul isteğinden de öteye geçmiş kelebeği. Böylece hayatını ona adamaya karar kılmış. Ve onu koruması için iki kurt yaratmış. Lakin bu kurtlardan biri içinde aslan ruhu taşırmış, diğeri ise kartalmış aslında. Ve bu kartal olan, Kutsal Oğul imiş. (...) Anne Hahlenfei uyandı, dünya artık yeşil gözlerinden gördüğü kadardı. Lakin bir bedeli olmalıydı. Feda etmek istemedi, Kelebeğini, Aslanını ve Kartalını. Bu yüzden katliamına ferman verdi kargaların. Lakin bir Karga var idi, güçlü. Güzel. Bir çığlık attı. Acısı öyle çoktu ki çığlığı altını üstüne getirdi dünyanın ve doğdu Lord-u Dejavu. Oğlu olarak Anne Hahlenfei'nin, çığlığı olarak Ankah'ın ve Sonu olarak dünyanın. (...)"

(İskambil Piyonları, "Hahlenfei Varisleri: Kelebek, Aslan, Kartal" bölümünden alıntı.)

-Zaman Kavramının Çok Ötesinde/Beyaz Krallık-

Lenna Enkraynıl, Lorennah ile yaptıkları Luetzbeht yolculuğunun ardından Beyaz Krallığa döndüğünde aklında yalnızca AnnaPentran vardı. Yolun sonuna geldiğini hissediyordu, az kalmıştı. Her ne olacak ise, olmasına az kalmıştı. Lenna Enkraynıl bir an bile pişmanlık duymadı verdiği karardan. Sonsuz güce ulaşmayı istiyordu, hep istemişti. Neden pişman olsundu? Ahya neden pişman olmuştu? Lenna Enkraynıl bu duruma öyle çok öfkeleniyordu ki. Aslında Ahya'nın pişman olması ve Melinza'ya ihanet etmesi Lenna'nın çok işine gelmişti ama yinede kızıyordu Hahlenfei'ye. Böylesine güçlü bir kadınken, hayatı boyunca hep en güçlü rolleri oynamışken, bir Aydessena Cadısı olmuşken nasıl vazgeçmişti? Cevabı biliyordu Lenna. Çocukları için vazgeçmişti Ahya Hahlenfei. Eğalayca'yı içinde hissettiği ilk an vermişti kararını. Eğalayca bir ölümlüydü. Auron'luların ömrü ne kadardı ki sanki? Eğalayca ölecekti, tıpkı Tyrien ve Lankın gibi. Ama buna rağmen o üç ölümlü için vazgeçmişti Ahya. Lenna bunu anlayamıyordu işte. Yıllar önce gözleri önünde boğdurulan çocuğunu düşününce "eğer" demekten alıkoyamıyordu kendini. "Eğer yaşasaydı, bende vazgeçer miydim?" Ama ne yazıkki onun cevabı "hayır" oluyordu. Lenna vazgeçmezdi. Hiçbir Enkraynıl çıkarlarından vazgeçmezdi. Ama yinede insani duyguları vardı Lenna'nın ve bu duygular ona Lord'u Dejavu Çağı'nda hükümdarlık ederken yanına AnnaPentran'ı almasını söylüyordu. Lorennah umrunda bile değildi ama AnnaPentran kesinlikle kaybetmeyi göze alamayacağı kadar değerliydi. Uzun sarı duvarın ortasında kalan koyu kahverengi kapıyı açarken içinde hüzün belirdi. Mavi renginin her tonunu ağırlayan oda Derin'i çağrıştırıyor olmalıydı AnnaPentran'a. Lenna Enkraynıl odanın güneş vuran penceresinden birkaç adım ileride yer alan beyaz kumaşla kaplanmış başlıklı yatağa yaklaşınca güzel yüzündeki şaşkın ifadeyi gördü AnnaPentran'ın. Doğrulduğu yatakta derin düşünceler arasındaydı sanki. Beyaz cildi birden çok genç göründü Lenna'ya. Elmacık kemikleri belirginleşen AnnaPentran Enkraynıl nar kırmızısı dudaklarını elmacık kemiklerine kadar götürerek gülümsedi.

"Lenna hala!" diye bağırarak sıçradı, çocuksu bir neşe içindeydi. Uzun zamandır hiç bu kadar dinlenmiş hissetmiyordu kendini. Yatağından kalkıp, artık aynı boyda olduğu Lenna Enkraynıl'a sarıldı. Lenna Enkraynıl da ona sevgiyle karşılık verdi ve kendisine sıkı sıkı sarılan kızın gücünü hissetti.

"Uyanmışsın" dedi. "Nasıl hissediyorsun AnnaPentran?"

"Fazlasıyla zindeyim." Lenna Enkraynıl emin olamıyordu. AnnaPentran her şeyi hatırlıyor muydu? Her şeyin farkında mıydı?