The Black Cinderella

Chapter IV: The Decision

Useless. Yon ang naging pakiramdam ko sa loob ng labing walong taon dahil hindi ko alam sa kung paanong paraan ko maipaghihiganti ang mga magulang ko.

Sa wakas, an opportunity presented itself.

Pagkakataon na hinding-hindi ko palalagpasin kahit anong mangyari.

"Tama ba ang narinig ko?" Pilit kong kinalma ang aking sarili. Baka naman namispronounced lang. Or maybe I am deaf--hindi ko lang alam?

Katahimikan----

"Dammit!!!! nagpapatawa ka ba?!?!?!" Hindi ko na napigilan ang aking sarili. "I'm leaving; walang kwenta ang usapang ito."

I started for the door; each step I took, naisip ko ang mga magulang ko. Mga magulang na kahit mukha ay hindi ko lamang nakita, not even once. Sa bawat hakbang, bumibigat ang mga paa ko.

"It's now or never,Seniorita Mikaeliss, alam mo yan. The choice is yours."

'Choice? Meron ba talaga ako no'n?' Hah. Kung meron man, why do I feel that I am left with no choice at all.

"Marry me."

Napapikit ako. I closed my eyes tight. Marriage, huh?

"But of course, if buhay pa ako 'til you succeed, pakakasalan mo ako." naging malungkot ang mukha ni tanda. "However, if I die before that, you'll marry my only son----who happens to be missing right now."

"And what if you die after we're married?' tanong ko. " I could kill you, you know." bulong ko.

"You'll remarry----pakakasalan mo ang anak ko."

Uuggggh!!!!! I wish I was deaf----starting now. Anong tingin niya sa kin, pamana? Hand me down from generation to generation?

"You see, this is purely business. At sa ngayon, gusto kong mag-invest sa iyo. And like an investment, I expect a return from it--- a very huge gain." he said. Tinitigan siya ako na tila pinag-aaralan ang lahat ng reactions ko.

"Idiota!" sigaw ko. "Kilala mo ba kung sino ang kinakausap mo? Isa akong Cordova, don't treat me like a common whore!"

Tumawa si Tanda ng mahina at napailing. "Tsk.tsk.tsk. Sa estado mo ngayon, you're no better than an orphan. Walang pera, walang impluwensiya."He clicked his tongue.

Lalong sumiklab ang galit sa puso niya. She hissed at him.

"Wala kang utang na loob; tauhan ka lang naman ng Papa ko at obligasyon mong iligtas ang buhay niya kahit maging mitsa pa iyon ng sa'yo. Ang kapal ng mukha mong hilingin sa kin ang bagay na iyan!!!"

"I'm sorry pero iyon ang totoo.Nalimutan na ang mga Cordovas, Seniorita. Now, you're just a commoner."

Inhale.Exhale. Inhale. Exhale. Masakit pero totoo ang sinabi niya.

Tama siya, ito na lang ang option ko.

Is it????? Is this my only option???

"And what if I failed?" tanong ko, still facing the door. "Anong mangyayari?"

Inhale. Exhale. Inhale. Exhale.

"If that happens, ipapakasal kita sa tauhan ko o ibebenta kita because I will have no use for you." nagkibit siya ng balikat. "Hindi ko alam; we'll cross the bridge when we get there."

I clenched and unclenched my fists. Inhale. Exhale. Inhale. Exhale.

"Kung ganoon, pumapayag ako."

Bahala na; to hell with everything!

||End