9 yaşımdın,yaşımsın.

"Yakındaki uzağım"

Her gün biraz daha yakın her gün biraz daha uzak. Sonra yıllarca uzaklık.

Zil çaldığında koşa koşa yanına gelip oyun oynamaya doyamamıştım.Şimdi olsa şimdi de doyamam sana. Gözlerine bakmaya çalışıp sonra sende bana bakınca gözlerimi kaçırırdım ya hep,şimdi saatlerce baksam ama kıyamam ki. Her gün yanındaydım o kadar güzeldi ki hayal gibi.
Bir gün amcamlara gittik aynı sitedeydi evleriniz. Seni bekledim dışarı çık göreyim diye çıkmadın. Sonra babama ısrar ettik sahile gidelim diye tamam akşam gideriz dedi. Akşam biz aşağı indik babamla tam arabaya binecez seni gördüm. Tutturdum gelmiyorum ben ,gelmeyecem ,gitmeyelim ,hastayım demeye ama dinler mi hiç ? Bindim arabaya gidecez annemler gelmedi daha geç gelsinler diye nasıl dua ediyorum. Geldiler.. Sen merdivenlerde oturmuştun bende arabanın camına yapıştım gidene kadar ağladım sessiz sessiz.

Böyle çaresiz sevdim ben seni. Seni severken kimse yoktu yanımda. Ben vardım senin için çarpan kalbim ve minik ellerim vardı senin için dua eden. Gecelerce ağlamaktan yatakta nefessiz kalmalarım vardı. Benim ellerim küçük ve kırılgandı.

Bir gün de okulun kapısından ben içeri giriyordun sende dışarı çıkıyordun yanımdan geçtin kalbim duracak elim eline değer belki diye kalbim duracak.. Geldin geçtin böyle hiç bişey olmadı kokunu almaya çalışıyorum ama yok boynuna girip koklayasım var sen yoksun..
Tek başıma yapamazdım birine anlatmadan içimde artık yaşayamazdım anlatıp bişeyler yapmam lazımdı. Oturdum en yakınıma anlattım saatlerce böyle evde tektim. Ben anlattım o dinledi hiç sesi çıkmadı ben ne dediysem oda aynısını söyledi. Aynanın karşısında kendi gözlerimin içine bakıp seni anlatışımın kaçıncı hayal kırıklığı kaçıncı heyecanıydı ?
Seni anlatamazdım kendimden başka kimseye anlatamazdım. Kıskanırdım , kıyamazdım , sevdiğimi anlarsın, duyarsın diye korkardım. Seni kimseyle paylaşamazdım. Canım çıkardı ama seninle ilgili tek kelime çıkmazdı. Ben seni mavi gözlerinin taa en derininde tek başıma yaşardım.
Okulda kızlar her tenefüste arkadaşlarıyla birlikteyken ben ya pencereden seni izlerdim yada aşağı iner daha yakınında olmaya çalışırdım. Bir gün bi arkadaşım okula mp4 getirmiş o Zaman pek kimsede yok telefonda yoktu. Mp4'le fotoğraf çekiyorlar sınıfta bende fotoğraf çekebilir miyim dedim izin verdi aldım hemen koşa koşa aşağı indim fotoğrafını çektik. Hemen çıkarttırmıştım 2 gün boyunca onunla uyuyup onunla uyandım. Sonra sana gösterdim belki hoşuna gider dikkatini çeker falan diye nerden bilebilirdim ki yırtacağını. Aldın bi güzel yırttın bana geri verdin benim içim nasıl buruk ama anlatamam. Nasıl kızıyorum kendime sana gösterdim diye. Şimdi ben nasıl fotoğraf olmadan uyuyabilirdim? Hiç bişey söylemedim yukarı çıktım kafamı sırada kollarımın arasına gömüp canım çıkana kadar ağladım.
"Bazı insanlar vardır,size gelmezler; ama sizden gitmek bilmezler."
Sende tam bu durumdaydın ne benimsin ne değilsin.
Günler,haftalar,aylar geçiyor ben seni daha fazla içimde saklayamıyorum sana belli ettirmeye çalışıyorum ama bişey değişmiyor. En sonunda karar verdim en iyi arkadaşıma başlayıp anlatacaktım seni. İsmi Merva'ydı. En yakınımdı. 4 yıldır aynı sırada oturuyorduk,çantalarımız aynıydı. Anlattım seni baştan aşağı. Sonra o da bana göster dedi. Tenefüste aşağı indik seni gösterdim. Onunda sevdiği biri varmış oda bana onu gösterdi. Konuşuyoruz günlerce derste kağıt üzerinde yazıyoruz sizi anlatıyoruz birbirimize. Bi kaç arkadaşım daha duydu ben korkuyorum sende duyacaksın diye. Evet bilmiyorsun ama aramız iyi oyun falan oynuyoruz en azından yakınındayım.
Bir gün defterimin arkasına "Selim" yazmıştım,sınıfta erkek bi arkadaşım bunu görüp "bizim selim mi ? " dedi. Ben hayır o değil diyene kadar aşağı inip sana söylemişti bile. Soğuk soğuk terler döküyorum ne yapacam ben diye birde olumlu düşünüyorum belki sende karşılık verirsin diye öğretmenden izin aldım yine o bok kokulu tuvalete gidip ağladım. Tenefüs zili çaldı öğretmen sınıftan çıktı bende sınıfa gittim. Sen geldin yanında arkadaşların ay ben bayılacam neredeyse. En arka sıraya gittim oturdum orada. Beni çağırdın gelmedim. Sonra gittiniz zaten o günden sonra 3 yıl boyunca hiç konuşmadık. Yüzüne bakamadım.
Aramızdaki yakınlığın uzaklığını yaşıyordum sana. Kendime kızıyordum. Artık hiç kimseye hiç bişey söylemeden kendi içimde yasıyordum. Okula gelme hevesim yoktu artık. Sanki 12 yaşımda değil 21 yaşındaydım.
3 Yıl Sonra Tekrar..