Gaano ba kasakit kapag yung mahal mo e bigla ka na lamang iwan ? masakit sobra diba ? .
Dramabels :DD
Ang drama T.T
Haha . Wag niyo nlng basahin .
Hahaha sarcastic lang xD
SARCASTIC ? BIG WORD :DD
Continuation:
maagang pumasok si glen sa paaralan ..,
di niya alam kung bakit . trip niya lang ata .
Nakasabay niya pang pumasok si Steff .
Di niya alam kung anong gagawin o sasabihin habang sabay silang naglalakad papasok ng gate ng paaralan . Kaya sinulyapan na lamang niya ito at hindi inaasahang napatingin din ito sa kanya .
Biglang umiwas ng tingin si glen ...
sabi nga nila, malalaman mo lang daw na yun na yung taong gusto mong makasama habang buhay kapag napa slow motion ang titigan ninyo .
kinilig ang mokong ngunit wala namang kaalam alam si Steff . manhid talaga .
Nagkahiwalay sila ng landas nang umakyat na si glen .
"sayang pero okay lang". bulong nito .
as usual, nakaupo nnmn mag isa si patrick . dinadaan daanan ng maraming estudyante . pinapansin ng iba, kinakamusta, kinakausap, tinitignan, at minsan e pinag uusapan at pinagtatawanan dahil mag isa lang siyang nakaupo, lugmok sa kalungkutan, marahil siguro sa sitwasyon niyang sya lang mag isa palagi pagpasok . o dahil narin siguro sa iba pa niyang personal na dahilan .
tinanong nanaman niya ito gaya ng ginawa niya dati .
"tol .." di pa siya tapos ay biglang umiyak si Patrick ..
magsasalita plng si patrick ay pinutol din ito ni glen . gumanti ata .
"dejavu pare ! dejavu !" tatawa tawa nitong sabi .
natawa narin si patrick habang naiyak . ang gulo .
"dejavu ? big word !" sagot nito .
natawa si patrick pero di parin naalis ang pag iyak nito .
"what is it this time pre?" tanong ni glen .
di sya sinasagot ni patrick .
"huy!.." pangungulit ni glen .
di padin ito pinapansin ni patrick .
kumuhq si glen ng notebook sa bag niya...
hinampas niya si patrick sa ulo gamit ang notebook.
"aray !" sigaw ni patrick .
"kung mas masakit pa dyan ang nararamdaman mo e pwede kitang tulungan, di man the best ang maitutulong ko sayo, nandito lang naman ako upang maging kaibigan mong masasandalan" pagpapaliwanag ni glen.
"Bading ka ba ?" tanong na pang aasar ni patrick .
"g*go !!" sigaw ni glen at pinagpapalo niya ng notebook si patrick.
"abnormal kang buwaya ka !" sigaw ni patrick .
"atleast cute!" sagot ni glen .
"edi ikaw na" .
"ano nga kase un patrick ?". pahtatanong ni glen .
dahil sa tanong ni glen ay naalala nanaman niya ang problema at naging malungkot ulit .
tikom padin ang bibig ni patrick at nakayuko .
biglang dumaan si joy, ang bestfriend ni rianne .
"uy kuya patrick ! umalis na pala si ate rianne ?!". pagtatanong ni joy .
di nalang kumibo si patrick at umiyak .
"how sad." tanging nasabi ni joy at pati siya ay may bahid na ng kalungkungkutan ang mukha .
tila nauunawaan na ni glen ang lahat . umalis na pala ang sinisinta ni patrick na si rianne . pumunta na sa ibang bansa . di niya alam kung saan . pero ang alam niya ay nasaktan talaga ang kaibigan.
"okay lang yan pre" tanging nasabi ni glen habang hawak ang likod ni patrick .
sa kalungkutan ng mga sandali ay dumating ang dalawang kolokoys, si david at mike .
"o anyare jan ?" tanong ni toyong david .
"ewan ko nga e". pagsisinungaling ni glen .
"tara kain tayo sa canteen ". aya ni patrick . tumayo na siya at nagpunas ng luha at ngumiti .
"di tayo kain, tao tayo" sagot ni david .
tumawa ng malakas si patrick at pinagbabatukan ang kaibigan .
"tinotoyo ka nanaman e !" sigaw nito .
tawa narin nang tawa si glen .
tuwang tuwa siya dahil nagkaroon siya ng mga ganitong kaibigan .
Itutuloy !
